Korzenie system korzeniowy silnie rozwinięty, zmienny, pomiędzy talerzowym a palowym, w zależności od udziału genów gatunków rodzicielskich.
Pokrój drzewo o wysokości do 30 m. Korona jest szeroka, w górnej części wysklepiona (tylko u młodych okazów stożkowata). Pień gruby z nielicznymi, potężnymi i gładkimi konarami. Końcowe gałęzie są cienkie, nieco zwieszające. Pędy młode mają zielonkawą lub czerwonawoszarą barwę. Szary, łatwo ścierający się kutner utrzymuje się do późnej jesieni. Pąki są nagie na szczycie i czerwonobrunatne.
Liście mają cechy pośrednie w stosunku do taksonów rodzicielskich. Są długoogonkowe i po topoli białej z wierzchu błyszczące i silnie owłosione. Po osice mają kształt okrągławy, z brzegiem tylko zatokowym, nie klapowanym. Na długopędach są bardziej klapowane niż liście osiki, ale nie tak bardzo jak u topoli białej. Młode listki pokryte są kremowo-szarym kutnerem, na starszych kutner jest rzadki i szary.
Kwiaty roślina dwupienna. Większość okazów jest rodzaju męskiego. Kwiaty zebrane są w kwiatostany zwane kotkami o długości około 4 cm. U okazów męskich kotki są białawe z czerwonymi pylnikami. Kwiatostany żeńskie są zielonkawe i wydłużają się znacznie podczas dojrzewania nasion.
Owoce torebki zawierające liczne, bardzo drobne nasiona, zaopatrzone w liczne włoski lotne.
Kora kora ma szaro-białą barwę podobną do topoli białej. U młodych drzew ma listwy korkowe, które z wiekiem tworzą czarne narośla. Górne gałęzie często wyginają się łukowo.
Bywa stosowana w nasadzeniach wiatrochronnych oraz w celu umacniania gruntów. Zalecana jest jako najlepsza z topól do sadzenia na glebach wapiennych.
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- wyższa od człowieka (> 200 cm)