Dymnica drobnokwiatowa Fumaria vaillantii

Liście jasnozielone, ogonkowe, potrójnie pierzastosieczne, ich końcowe listki są równowąskie. Kwiaty zebrane w luźne grono liczące zazwyczaj 6-12, rzadko do 15 kwiatów. Kwiaty grzbieciste bez ostrogi, wyrastające na ukośnie odstających szypułkach. Działki kielicha o długości 0,5-1 mm, co najmniej 5-krotnie krótsze od płatków korony. Płatki korony różowe z ciemnopurpurowymi szczytami, od długości 5-6 mm. Górny zewnętrzny płatek wycięty na szczycie. Łodyga wzniesiona lub podnosząca się, rozgałęziona, osiąga 10–50 cm wysokości. Owoce zaokrąglony, wyrastający na szypułce o długości 1,5–2 mm, do dwóch razy dłuższej od przysadki. Powierzchnia drobniutko ziarenkowata. Tylko początkowo posiada na szczycie króciutki dzióbek.

Biologia i występowanie

Dokładny zasięg rodzimego występowania dymnicy drobnokwiatowej nie jest znany. Obecnie na naturalnych siedliskach występuje w Afryce Północnej (Algieria, Libia, Maroko, Tunezja), na Wyspach Kanaryjskich, w Azji na obszarach o klimacie umiarkowanym (Kaukaz, Chiny, Kazachstan, Kirgizja, Tadżykistan,Turkmenistan, Uzbekistan, Afganistan, Iran, Irak, Syria, Turcja) i tropikalnym (Indie, Nepal, Pakistan) oraz w całej niemal Europie. Powszechnie rozprzestrzenia się także poza wymienionymi obszarami występowania.
W Polsce jest antropofitem zadomowionym, we florze Polski ma status archeofita i jest rzadka. Podawano jej stanowiska głównie w południowo-wschodniej części kraju. Jest gatunkiem zagrożonym, ma status VU na liście zagrożonych archeofitów.

Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do października. Siedlisko: pola i siedliska ruderalne, takie, jak: gruzowiska, przydroża, torowiska i nasypy kolejowe, a także w ogrodach, parkach i nitrofilnych okrajkach. Roślina wapieniolubna, występuje na podłożu o dużej zawartości wapieni. Liczba chromosomów 2n = 32.