Wirtualny atlas roślin: Dymnica drobnokwiatowa / Fumaria vaillantii

Dymnica drobnokwiatowa (Fumaria vaillantii Loisel.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych (Papaveraceae). Nazwa naukowa nadana została na cześć francuskiego botanika Sebastiana Vaillanta.

Łodyga wzniesiona lub podnosząca się, rozgałęziona, osiąga 10–50 cm wysokości. Liście jasnozielone, ogonkowe, potrójnie pierzastosieczne, ich końcowe listki są równowąskie. Kwiaty zebrane w luźne grono liczące zazwyczaj 6-12, rzadko do 15 kwiatów. Kwiaty grzbieciste bez ostrogi, wyrastające na ukośnie odstających szypułkach. Działki kielicha o długości 0,5-1 mm, co najmniej 5-krotnie krótsze od płatków korony. Płatki korony różowe z ciemnopurpurowymi szczytami, od długości 5-6 mm. Górny zewnętrzny płatek wycięty na szczycie. Owoce zaokrąglony, wyrastający na szypułce o długości 1,5–2 mm, do dwóch razy dłuższej od przysadki. Powierzchnia drobniutko ziarenkowata. Tylko początkowo posiada na szczycie króciutki dzióbek.

Biologia i występowanie

Dokładny zasięg rodzimego występowania dymnicy drobnokwiatowej nie jest znany. Obecnie na naturalnych siedliskach występuje w Afryce Północnej (Algieria, Libia, Maroko, Tunezja), na Wyspach Kanaryjskich, w Azji na obszarach o klimacie umiarkowanym (Kaukaz, Chiny, Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan,Turkmenistan, Uzbekistan, Afganistan, Iran, Irak, Syria, Turcja) i tropikalnym (Indie, Nepal, Pakistan) oraz w całej niemal Europie. Powszechnie rozprzestrzenia się także poza wymienionymi obszarami występowania.
W Polsce jest antropofitem zadomowionym, we florze Polski ma status archeofita i jest rzadka. Podawano jej stanowiska głównie w południowo-wschodniej części kraju. Jest gatunkiem zagrożonym, ma status VU na liście zagrożonych archeofitów.
Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do października. Siedlisko: pola i siedliska ruderalne, takie, jak: gruzowiska, przydroża, torowiska i nasypy kolejowe, a także w ogrodach, parkach i nitrofilnych okrajkach. Roślina wapieniolubna, występuje na podłożu o dużej zawartości wapieni. Liczba chromosomów 2n = 32.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2019-10-27 00:06:47]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=57798443. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2017-01-08].
Tomasz Suchan, Marek Malicki. Fumaria vaillantii (Fumariaceae) na Dolnym Śląsku gatunek zagrożony albo nierozpoznawany. [dostęp 2017-01-08].
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2017-01-08].
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
The Plant List. [dostęp 2016-01-08].
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.