Starzec wielkolistny Senecio macrophyllus

Starzec wielkolistny (Senecio macrophyllus M. Bieb.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dumort.).

Łodyga do 200 cm wysokości. Liście sinozielone, grube, podłużnie lancetowate. Kwiaty żółte, zebrane w koszyczki o średnicy 7–9 mm, te z kolei zebrane w podbaldach. Owoc naga, żeberkowana niełupka o długości 3–4 mm.

Biologia i występowanie

Występuje w Polsce i na Ukrainie. W Polsce znany z trzech stanowisk, położonych koło Tomaszowa Lubelskiego i Chełma. Bylina. Rośnie w murawach kserotermicznych i zaroślach.

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia: V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię EN (zagrożony). Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001, 2014) w kategorii VU.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:57:10]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72347543. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)
  • cechy kwiatów
    • barwa kwiatów
      • płatki żółte
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
  • cechy owoców
    • powierzchnia owocu
      • żeberkowana
  • ogólne
    • bylina
    • Polska Czerwona Księga Roślin
    • VU–gatunek narażony
  • siedlisko
    • zarośla
    • murawy