Wirtualny atlas roślin: Groszek liściakowy / Lathyrus nissolia

Groszek liściakowy (Lathyrus nissolia L.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Występuje w zachodniej i południowej Europie (północna granica współczesnego zasięgu biegnie przez Wielką Brytanię, Niemcy, Polskę i Ukrainę), na Bliskim Wschodzie (od Turcji po Izrael na południu i Iran na wschodzie), w Afryce Północnej (od Maroka po Tunezję). W florze Polski obecny od 1903 roku, współcześnie uznany za gatunek zadomowiony (agriofit), występujący zarówno na siedliskach antropogenicznych, jak i półnaturalnych. Uznawany jest za chwast, jest trujący dla kręgowców, ale też stanowi potencjalne źródło genów odporności na suszę dla grochu zwyczajnego.

Pokrój roślina zielna, naga lub rzadko owłosiona, zielona lub szarozielona, wzniesiona, osiągająca zwykle do 50 cm wysokości, czasem do 90 cm. Łodyga wzniesiona, czterokanciasta, pojedyncza lub rozgałęziona w nasadzie. Liście pozbawione są listków i wąsów czepnych – składają się tylko z ogonka liściowego stanowiącego liściak. Jest on spłaszczony, podobny do liścia traw – długi na 3,5–14 cm i szeroki na 1,5–8,5 mm. Wzdłuż liściaka biegnie pięć równoległych wiązek przewodzących. Przylistki drobne, w postaci szczecinek do długości do 2 mm, często przy tym przyległe do łodygi lub liściaka. Kwiaty pojedyncze, czasami podwójne kwiaty motylkowate, na cienkich szypułach osiągających do nieco ponad 10 cm długości. Same kwiaty mają ok. 8 mm, czasem do 12 mm długości. Wsparte są przysadkami o długości do ok. 1,5 mm. Kielich jest rurkowaty, czasem nieco rozszerzony przy końcu, nagi lub pokryty krótkimi włoskami. Ząbki dolne długości rurki, górne – nieco krótsze (według Flora Europaea ząbki równe i wszystkie krótsze od kielicha). Korona kwiatu purpurowa, czasem nieco fioletowa, z ciemniejszymi żyłkami. Żagielek nieco tylko dłuższy od skrzydełek, ma kształt jajowaty, na szczycie wycięty. Zalążnia pokryta krótkimi włoskami zawiera 10 do 17 zalążków. Szyjka słupka skręcona i spłaszczona, w dole nieco owłosiona. Owoce nagie lub owłosione, odstające poziomo lub zwisające strąki o długości 2,5–6 cm i szerokości 3–8 mm. Mają kształt równowąski i nad nasionami, których jest od 5 do 14, są nieznacznie wybrzuszone. Dojrzałe strąki mają barwę jasnobrązową. Nasiona są kulistawo-walcowate, na powierzchni brodawkowate, brunatne lub brunatnooliwkowe, z ciemniejszymi plamkami.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Rośnie w miejscach trawiastych, w zaroślach i na polach, na przydrożach, przytorzach i trawiastych skrajach lasów. Często w miejscach zaburzonych działalnością człowieka. Preferuje podłoża zasobne w kredę lub gliny obfitujące w węglan wapnia. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Liczba chromosomów 2n=14.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-01-16 00:15:34]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=65947028. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.