Wirtualny atlas roślin: Ślaz drobnokwiatowy / Malva parviflora

Ślaz drobnokwiatowy (Malva parviflora L.) – gatunek rośliny, należący do rodziny ślazowatych (Malvaceae).

Pokrój z cienkiego i długiego korzenia wyrasta zazwyczaj jeden, czasami kilka pędów. Łodyga o wysokości do 50 cm, wzniesiona lub pokładająca się, owłosiona trzema rodzajami włosków; pojedynczymi, dwudzielnymi i gwiazdkowatymi. Liście długoogonkowe, okrągłonerkowate, o długości do 6 cm, z 5 płytkimi, półokrągłymi łatkami i 2 brzeżnymi, mniejszymi. Są owłosione na górnej stronie blaszki wzdłuż bruzdy. Kwiaty wyrastają po 2-8 w kątach liści na całej niemal długości łodygi. Kieliszek złożony z 3 wolnych działek. Kielich o działkach tej samej długości co kieliszek, złożony z owłosionych i zrośniętych do połowy działek. Korona biała lub różowa, o podobnej długości jak kielich, złożona z odwrotnie jajowatych, wyciętych na szczycie płatków. Słupek wielokomorowy, pręciki liczne, zrośnięte w rurkę, zwykle nagą. Owoc rozłupnia zawierająca 10-12 rozłupek. Mają ostre brzegi, listewki na bocznych ścianach i siateczkowaty wzór na grzbiecie. Nasiona ciemnobrunatne, nagie.

Biologia i występowanie

Jest rozprzestrzeniony na całym świecie; poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach i na wielu wyspach. Na całym obszarze irano-turańsko-eurosyberyjskim nigdzie nie występuje na stanowiskach naturalnych, z tego powodu uznawany jest na tym obszarze za archaeophyta resistentia, czyli archeofit przetrwały tylko na stanowiskach wtórnych. W Polsce podawany jako pospolity na całym obszarze, chociaż powszechnie spotykany jest w kujawsko-pomorskim, mazowieckim i lubelskim, w pozostałych województwach bywa lokalnie rzadki. W Ameryce jest gatunkiem zawleczonym i zadomowionym. Rozwój Roślina jednoroczna lub bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do września. Siedlisko Roślina ruderalna i azotolubna, rosnąca zwłaszcza na miejscach żyznych, bogatych w azot, na przydrożach, przychaciach i wysypiskach. W uprawach jako chwast występuje do wysokości około 1500 m n.p.m. Jest uważana za roślinę wskaźnikową żyznych gleb. Genetyka i zmienność Liczba chromosomów 2n = 42, 76. Tworzy mieszańce ze ślazem zaniedbanym (Malva × adulterina Wallr.). Korelacje międzygatunkowe Na pędach pasożytują grzyby Leveillula contractirostris i Puccinia malvacearum oraz żerują mszyce Brachycaudus malvae i Aphis umbrella. Na liściach żeruje larwa minująca motyla Dialectica hedemanni.

Ma jadalne liście i kwiaty. Dawniej spożywany był jako jarzyna, zarówno po ugotowaniu, jak i na surowo. Ma charakterystyczny, ślazowaty smak. Można z niego sporządzać zupy i sosy, kwiaty można dodawać do surówek. Jadalne są także nasiona, chociaż są drobne i ich zbiór jest żmudny. Można z nich sporządzić zupę o smaku podobnym do zupy grochowej. Zawierają do 18% tłuszczu. Odwar z korzeni lub liści może być używany jako płukanka do włosów w celu usunięcia łupieżu i zmiękczenia włosów. W medycynie ludowej ziele było stosowane jako roślina lecznicza. Sporządzano z niego okłady na obrzęki, owrzodzenia i czyraki. Nasiona były stosowane w leczeniu kaszlu i zaburzeń pęcherza moczowego.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-04-09 00:17:36]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=70043269. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.