Thymelaea hirsuta (L.) Endl. – gatunek roślin z rodziny wawrzynkowatych (Thymelaeaceae Juss.). Występuje naturalnie na całym obszarze basenu Morza Śródziemnego.
Roślina wiecznie zielona. Wydziela ostry zapach podobny do siarki, szczególnie podczas obdzierania z kory. Kwitnie od marca do lipca. Rośnie w lasach i zaroślach, na stepach, półpustyniach i pustyniach, często w warunkach ekstremalnych. Występuje w zbiorowiskach roślinnych typu garig i frygana. Jest trujący. Bydło nie zjada go, a ponieważ jako roślina przystosowana do warunków pustynnych ma rozlegle korzenie i eksploatuje wodę potrzebną innym roślinom, Beduini często usuwają go na wypasanych terenach.
Jest używany do wytwarzania sznurów i lin. Robi się je ze zdartych, drobnych pasemek kory, które skręca się z sobą. Można otrzymywać dowolnie długie liny bez słabych punktów i węzłów. Cechuje je duża wytrzymałość. W starożytności używane były np. na statkach, do dzisiaj używane są przez Arabów. Takimi linami powiązano biblijnego Samsona, opowieść o którym podaje Księga Sędziów (16,4-13). Drewno od 1797 r. w Izraelu jest używane do ręcznego wytwarzania papieru czerpanego, używanego w niektórych pracach artystycznych. Dobrze nadaje się do tego celu, dzięki swoim silnym, łykowatym włóknom. Na pustyni Negew Beduini wysuszonej kory używają do rozpalania ognia. Służy jako rozpałka; uderzanie w kamień metalowymi przedmiotami powoduje powstawanie iskier, od których zapala się sucha kora.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 02:26:49]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=73014799. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.