Nitella capillaris Nitella capillaris

Pokrój średni makroglon (długości 10–40 cm, zwykle do 20 cm). Cienka (0,5–1 mm średnicy), silnie rozgałęziona nibyłodyga. Międzywęźla długie (do 8 cm), przeważnie dłuższe od nibyliści. Plecha żywozielona lub ciemnozielona, rzadko inkrustowana węglanem wapnia. Charakterystyczną cechą jest galaretowata otoczka gametangiów widoczna gołym okiem, zwłaszcza że płodne nibyliście skupiają się w główki. Roślina dwupienna.

Biologia i występowanie

Gatunek słodkowodny; wody od miękkich po twarde. Zwykle w wodach płytkich (małe zbiorniki, torfianki, rowy – rzadko jeziora, wtedy wody niezbyt żyzne, miękkie), prześwietlonych, do 1 m głębokości, na podłożu mineralnym lub mulistym. Pojedynczo lub w niewielkich skupieniach. Rzadko tworzy łąki ramienicowe. Według niektórych systemów syntaksonomicznych zdominowane przez nią zbiorowisko ma rangę zespołu Nitelletum capillaris lub Lemno-Nitelletum capillaris (współtworzone przez lemnidy). Występowanie Występuje w rozproszeniu w dużej części Europy. W Polsce bardzo rzadka.