Bieluń indiański Datura inoxia

Bieluń indiański (Datura inoxia Mill.) – gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Pochodzi z północnych regionów Ameryki Południowej, Ameryki Środkowej oraz z Teksasu w Ameryce Północnej. Rozprzestrzenił się na Karaibach, a także w innych regionach świata. W niektórych krajach jest uprawiany.

Pokrój jego wysokość waha się w granicach 60–150 cm. Łodyga wzniesiona i pusta. Liście całobrzegie i omszone. Owoce kuliste zwisające torebki pokryte igłowatymi kolcami.

Biologia i występowanie

Bylina. Kwitnie w lipcu i październiku, a wydaje owoce w sierpniu. Wszystkie części tej rośliny zawierają alkaloidy, a głównym jest skopolamina.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-11 00:08:52]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62943000. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-06-18].
  • Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-13]  (ang.).
  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
      • październik
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • torebki
  • ogólne
    • bylina
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga wzniesiona
  • cechy nasion
    • kolor nasion
      • żółte