Korzenie płytki system korzeniowy, wrażliwy na uszkodzenia mechaniczne.
Pokrój w zależności od warunków siedliskowych roślina przyjmuje formę krzewiastą lub małego drzewa o wysokości do 2-8 (rzadko 12) m. W warunkach polskich jest to zwykle krzew o pokroju szeroko-kulistym, dorastający do 3 metrów wysokości i podobnej szerokości. Pędy wyprostowane, okrągłe na przekroju, gruczołowato owłosione.
Liście skrętoległe, choć na wolno rosnących pędach mogą być pozornie okółkowe. Blaszka liściowa osadzona jest na ogonku długości od 1 do 3 cm. Blaszka jest zimozielona, sztywna, całobrzega, z wierzchu naga i mocno błyszcząca. Spód liścia jest jaśniejszy, owłosiony na nerwie głównym. Liście osiągają długość 4-12 cm i szerokość 1,5-5 cm, mają kształt eliptyczny lub eliptycznolancetowaty (szerokolancetowaty), nasada liścia jest klinowata, szczyt liścia krótko zaostrzony.
Kwiaty skupione po 20–40 w kwiatostanach stanowiących szczytowe baldachrogrona. Rozwijają się na szypułkach o długości 2–4 cm. Działki kielicha zielone do czerwonawych, owalne, do 3-3,5 mm długości, na szczycie zaostrzone, nagie lub gruczołowato owłosione. Płatki korony zrosłe niemal na całej długości osiągają od 1,5 do 3 cm długości. Od zewnątrz są nieco gruczołowato owłosione, od wewnątrz są omszone. Zwykle mają barwę różową, ale bywają żywo czerwone i czysto białe, zwykle z purpurowymi plamkami we wgłębieniach, w których znajdują się łączniki pylników. Nitki pręcików osiągają długość 4–5 mm, słupek ma długość 10-18 mm.
Owoce kuliste, pięciokomorowe torebki o wymiarach 3-5 × 4-7 mm. Nasiona do 1 mm długości jajowate lub nieco wygięte, oskrzydlone.
Biologia i występowanie
Występuje do 1900 m n.p.m. Zasiedla lasy iglaste na stokach górskich, miejsca skaliste i piaszczyste, urwiska nad strumieniami i rzekami, wąwozy, czasem tworzy gęste zarośla. Kwitnie od kwietnia do czerwca.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-14 02:13:32]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62558539. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: PWN, 2011, s. 426. ISBN 978-83-01-15369-4.
- Grażyna Maternicka, Lidia Tokarska: Katalog ozdobnych roślin ogrodowych. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2013, s. 184. ISBN 978-83-7763-214-7.
- Kalmia latifolia (ang.). NC State University. [dostęp 2014-12-20].
- Kalmia latifolia. W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2014-12-27].
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2041-12-20] (ang.).
- Kalmia latifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- wyższa od człowieka (> 200 cm)
- cechy liści
- kształt blaszki
- liście najszersze przy końcu
- liście eliptycznolancetowate