Wirtualny atlas roślin: Kalmia szerokolistna / Kalmia latifolia

Kalmia szerokolistna (Kalmia latifolia) – gatunek typowy rodzaju kalmia (Kalmia) z rodziny wrzosowatych. Występuje naturalnie we wschodniej części Ameryki Północnej, na obszarze Stanów Zjednoczonych. Jego zasięg rozciąga się od południowej części stanu Maine po północną część Florydy, na zachodzie sięgając do stanów Indiana i Luizjana. Po raz pierwszy kalmia została odkryta w 1624 roku, ale nazwę naukową zyskała w XVIII wieku od nazwiska botanika Pehr Kalma, który przesłał jej próbki Karolowi Linneuszowi. Gatunek uważany jest za jedną z najbardziej efektownych roślin rodzimych dla Ameryki Północnej.

Korzenie płytki system korzeniowy, wrażliwy na uszkodzenia mechaniczne. Pokrój w zależności od warunków siedliskowych roślina przyjmuje formę krzewiastą lub małego drzewa o wysokości do 2-8 (rzadko 12) m. W warunkach polskich jest to zwykle krzew o pokroju szeroko-kulistym, dorastający do 3 metrów wysokości i podobnej szerokości. Pędy wyprostowane, okrągłe na przekroju, gruczołowato owłosione. Liście skrętoległe, choć na wolno rosnących pędach mogą być pozornie okółkowe. Blaszka liściowa osadzona jest na ogonku długości od 1 do 3 cm. Blaszka jest zimozielona, sztywna, całobrzega, z wierzchu naga i mocno błyszcząca. Spód liścia jest jaśniejszy, owłosiony na nerwie głównym. Liście osiągają długość 4-12 cm i szerokość 1,5-5 cm, mają kształt eliptyczny lub eliptycznolancetowaty (szerokolancetowaty), nasada liścia jest klinowata, szczyt liścia krótko zaostrzony. Kwiaty skupione po 20–40 w kwiatostanach stanowiących szczytowe baldachrogrona. Rozwijają się na szypułkach o długości 2–4 cm. Działki kielicha zielone do czerwonawych, owalne, do 3-3,5 mm długości, na szczycie zaostrzone, nagie lub gruczołowato owłosione. Płatki korony zrosłe niemal na całej długości osiągają od 1,5 do 3 cm długości. Od zewnątrz są nieco gruczołowato owłosione, od wewnątrz są omszone. Zwykle mają barwę różową, ale bywają żywo czerwone i czysto białe, zwykle z purpurowymi plamkami we wgłębieniach, w których znajdują się łączniki pylników. Nitki pręcików osiągają długość 4–5 mm, słupek ma długość 10-18 mm. Owoce kuliste, pięciokomorowe torebki o wymiarach 3-5 × 4-7 mm. Nasiona do 1 mm długości jajowate lub nieco wygięte, oskrzydlone.

Biologia i występowanie

Występuje do 1900 m n.p.m. Zasiedla lasy iglaste na stokach górskich, miejsca skaliste i piaszczyste, urwiska nad strumieniami i rzekami, wąwozy, czasem tworzy gęste zarośla. Kwitnie od kwietnia do czerwca.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:02:23]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987459. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.