Wirtualny atlas roślin: Goździk lodowcowy / Dianthus glacialis

Goździk lodowcowy, g. lodnikowy (Dianthus glacialis Haenke) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje w Karpatach i wschodnich Alpach. W Polsce wyłącznie w Tatrach i jest gatunkiem rzadkim. Liczba jego stanowisk nie przekracza 50. Bywa uprawiany w ogrodach skalnych.

Pokrój niska, gęstokępkowa roślina o rozgałęzionym, palowym systemie korzeniowym. Łodyga wzniesiona, prosta, woskowana, przeważnie pojedyncza. Ma wysokość 2-10 cm i przeważnie ukryta jest w różyczce liściowej. Liście skupione w gęstą różyczkę. Mają kształt wąskolancetowaty lub łopatkowato-lancetowaty. Są 1-nerwowe, o wąskich pochwach, tępe i mają szerokość 1,5-3 mm. Występują tylko 2-4 pary liści zrośniętych nasadami. Kwiaty pojedyncze na szczycie łodygi (tylko wyjątkowo kilka). 5 różowych płatków korony o płytko ząbkowanych brzegach i paznokciach schowanych w kielichu. Wewnątrz kwiatu dwuszyjkowy słupek i 10 pręcików. Kielich zrosłodziałkowy o dzwonkowato-walcowatym kształcie. Łuski pod kielichem mają mniej więcej tę samą długość co kielich. Owoc otwierająca się na szczycie torebka z licznymi nasionami. Jest dłuższa od kielicha.

Biologia i występowanie

Rozwój Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia. Kwiaty pachnące. Siedlisko Porasta naskalne murawy. Oreofit, roślina światłolubna. W Tatrach rośnie od regla górnego po piętro turniowe, ale najczęściej w piętrze alpejskim. Zasięg pionowy wynosi 1384-2490 m n.p.m. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:33:18]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62817569. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
The Plant List. [dostęp 2017-01-11].
Cestmir Bohm: Kwiaty ogrodów skalnych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974, s. 108.
Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.