Ostrołódka Hallera Spiesia halleri

Łodyga bardzo skrócona i pokryta kosmatymi włoskami. Cała roślina (wraz z liśćmi) ma wysokość 10–40 cm. Liście nieparzysto-pierzaste, wzniesione do góry, złożone z 9–16 par listków. Wszystkie liście wyrastają z różyczki liściowej na skróconej łodydze. Przysadki sięgają co najmniej do połowy długości rurki kielicha, czasami bywają nawet dłuższe od niego. Kwiaty zebrane w główkowaty kwiatostan na szczycie długiej i grubej szypułki wyrastającej powyżej liści. Kwiaty motylkowe o długości ok. 2 cm. Kielich pokryty odstającymi, białymi włoskami, a jego rurka jest 3–4 razy dłuższa od ząbków. Korona niebieskofioletowa, jej żagielek jest dłuższy od skrzydełek. Owoc podługowaty, rozdęty strąk. Ma długość ok. 2 cm i pokryty jest odstającymi, białymi włoskami. Niemal zupełnie podzielony jest dwoma listewkami.

Biologia i występowanie

Rzadki gatunek wysokogórski. Występuje tylko w górach Europy: w Alpach, Pirenejach, górach Szkocji, w Karpatach i na jednym stanowisku na Półwyspie Bałkańskim. W Karpatach Wschodnich występuje tylko w ich południowej i wschodniej części, w Karpatach Zachodnich wyłącznie w Tatrach. W Polsce występuje wyłącznie na obszarze Tatr Zachodnich i to tylko na trzech stanowiskach: na opadających do Doliny Iwaniackiej stokach Kominiarskiego Wierchu (na wysokości 1490–1620 m n.p.m.), powyżej Wąwozu Kraków (ok. 1410–1620 m n.p.m.) i na Wysokim Grzbiecie (ok. 1600–1750 m n.p.m.). Częściej natomiast występuje na słowackiej stronie Tatr. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Roślina owadopylna. W Tatrach rośnie w murawach na podłożu wapiennym, na bardzo płytkiej, próchnicznej glebie. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Festuco-versicoloris-Seslerietum. Liczba chromosomów 2n = 32.