Jaskier lodnikowy, j. lodownikowy (Beckwithia glacialis (L.) Á.Löve & D.Löve) – gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych. W wykazie flory Polski opisany jako Ranunculus glacialis L.. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa glacies oznaczającego lód i nawiązuje do występowania tego gatunku w najwyższych położeniach górskich i o obszarach arktycznych (kojarzonych z lodem).
Gatunek arktyczny. Rośnie dziko w tundrach Azji (w Magadanie), północnej i wschodniej Europy (na wyspach archipelagu Svalbard, Jan Mayen i w Murmańsku) oraz w północnej Ameryce (Grenlandia i Alaska), a także w Alpach i Tatrach. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach i jest rośliną rzadką. Bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie w szczelinach skalnych, często na pionowych niemal ścianach, na półkach skalnych, w murawie, na piargach, na osypiskach kamieni. Występuje na wysokości do 4250 m n.p.m. Typowa roślina górska. W Polsce pospolita w Tatrach Wysokich. Występuje od piętra kosówki do piętra turniowego, ale głównie w dwóch najwyższych piętrach roślinności, wyłącznie na granitowym podłożu (roślina kwasolubna). Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Androsacetalia alpinae. Roślina trująca. Jak wszystkie jaskry zawiera trującą ranunkulinę.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:56:34]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986184. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.