Wirtualny atlas roślin: Mikołajek alpejski / Eryngium alpinum

Mikołajek alpejski (Eryngium alpinum) — gatunek roślin z rodziny selerowatych. Pochodzi z gór południowej i środkowej Europy.

Pokrój bylina o rozgałęzionych w górze i bruzdowanych łodygach wyrastających z wrzecionowato zgrubiałego, czarnego kłącza. Pędy w górze są ametystowo nabiegłe. Liście odziomkowe są długoogonkowe i niepodzielone, o blaszce sercowato trójkątnej, na brzegu nierówno ząbkowano piłkowane, z ząbkami kolczastymi. Liście łodygowe są mniejsze, krótkoogonkowe i w górnej części pędu siedzące i dłoniasto wcinane, na brzegach z ząbkami wybiegającymi w długie ząbki. Kwiaty zebrane w główki początkowo kuliste, z czasem wydłużające się walcowato (osiągają do 4 cm wysokości). Wsparte są charakterystycznymi, podwójnie pierzasto podzielonymi i miękko kolczastymi podsadkami. Poszczególne kwiaty w obrębie kwiatostanu wsparte są przysadkami trójdzielnymi, dłuższymi od kwiatów. Korony są niebieskie. Działki kielicha jajowato lancetowate, zakończone kolcem. Owoce rozłupnie osiągające do 6 mm długości i 4 mm szerokości.

Biologia i występowanie

Występuje w południowej części Alp, od Alp Nadmorskich na zachodzie po Alpy Julijskie na wschodzie, z przerwą dysjunkcyjną w środkowej części łańcucha alpejskiego, a także w górach Jura i Górach Dynarskich. Rośnie we Francji, Włoszech, Austrii, Liechtensteinie, Szwajcarii, Słowenii, a także w Chorwacji i Czarnogórze. W Polsce rośnie tylko w uprawie. Jest generalnie rośliną rzadką, rosnącą pojedynczo lub w grupach po kilka-kilkanaście egzemplarzy. Wyjątkiem jest dolina Fournel (fr. Le vallon du Fournel) w Vallouise, we wschodniej części grupy górskiej Écrins, w strefie ochronnej Parku Narodowego Écrins we Francji, gdzie spotkać można populacje liczące po ponad tysiąc osobników. Kwitnie w lipcu–sierpniu (wrześniu). Kwiaty zapylane przez owady. Rośnie najchętniej na suchszych glebach, dobrze zdrenowanych, na kamienistych pastwiskach, zwykle w miejscach dobrze nasłonecznionych (jest rośliną kserofilną). Spotykany na wysokości 1500–2300 m n.p.m., głównie w piętrze subalpejskim. Występuje wyłącznie na podłożu wapiennym.

Jest uprawiany jako roślina ozdobna na rabatach i w ogródkach skalnych i jest uważany za jeden z najpiękniejszych gatunków tego rodzaju. Używany jest też w bukieciarstwie jako dodatek florystyczny zarówno do kwiatów żywych jak i kompozycji suchych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-29 17:51:35]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=74132273. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.