Wirtualny atlas roślin: Ostrogowiec czerwony / Centranthus ruber

Ostrogowiec czerwony, czerwony kozłek (Centranthus ruber) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), z podrodziny Valerianoideae, dawniej wyodrębnianej zwykle jako rodzina kozłkowate (Valerianaceae). Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i Portugalii, ale został szeroko rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna i w wielu miejscach rośnie zdziczały, nierzadko jest gatunkiem inwazyjnym (np. w zachodniej części USA i w Afryce Południowej).

Pokrój roślina wieloletnia, naga, kłączowa, o łodygach wznoszących się i zwykle rozgałęzionych, osiągających zwykle do 80 cm, maksymalnie do 100 cm wysokości. Liście ulistnienie naprzeciwległe. Liście niepodzielone, nieco mięsiste, niebieskawozielone, odziomkowe ogonkowe, wyższe siedzące, u nasady obejmujące łodygę. Blaszka lancetowata do jajowatej, o długości do 8, rzadko 12 cm i szerokości zwykle od 1 do 5 cm. Wierzchołek tępy lub ostry. Najwyższe liście czasem nieregularnie ząbkowane. Kwiaty zebrane na szczycie w gęste, trójdzielne wierzchotki. Korona kwiatu asymetryczna – rurkowata z ostrogą u nasady, na szczycie z 5 nierównymi łatkami. Korona ma barwę od różowej do ciemnoczerwonej. Osiąga do 7–10 mm długości, a ostroga 4–7, rzadko 9 mm długości. Owoce niełupki nagie do 4 mm długości, zwieńczone pęczkiem włosków.

Biologia i występowanie

Bylina, choć stosunkowo krótkotrwała (rośnie przez kilka lat). W naturze rosnąca na terenach skalistych, jako gatunek zdziczały nierzadko rośnie na murach. Kwitnie od wiosny do jesieni (w Polsce od maja do lipca), przy czym kwiaty długo utrzymują się na roślinie.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-07-09 11:14:52]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=63947149. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Jacek Marcinkowski: Byliny ogrodowe – produkcja i zastosowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2002, s. 177. ISBN 83-09-01751-0.
Swearingen, J., C. Bargeron: red valerian. W: Invasive Plant Atlas of the United States [on-line]. University of Georgia Center for Invasive Species and Ecosystem Health. [dostęp 2018-09-15].
Centranthus ruber. W: Terrestial Invasives [on-line]. Cape Town Invasives. [dostęp 2018-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-25)].
Beata Grabowska, Tomasz Kubala: Encyklopedia bylin, tom I, A–J. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2012, s. 230-231. ISBN 978-83-7506-846-7.
Centranthus ruber (L.) DC.. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-02-01].
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-02-01] (ang.).
Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 196. ISBN 83-7079-778-4.
Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. wydanie II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 609. ISBN 83-214-1305-6.
T.G. Tutin, V.H. Heywood i in.: Flora Europaea. Vol. 4. Cambridge, London, New York, Melbourne: Cambridge University Press, 1984, s. 55. ISBN 0-521-08717-1.
Centranthus. W: Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-01].