Wirtualny atlas roślin: Krasnolist krzywodzióbek / Bryoerythrophyllum recurvirostrum

Krasnolist krzywodzióbek (Bryoerythrophyllum recurvirostrum (Hedw.) P.C. Chen) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).

Gametofit formuje dosyć duże, luźne i miękkie darnie, do 5 cm wysokości. Łodyżki często krótkie, ale dorastają do 2 cm długości u okazów sterylnych. Listki łodyżkowe wąskie, rozpostarte, proste lub odgięte, górne jasnozielone, często kontrastujące z dolnymi rdzawo czerwonymi, ale mogą być też wszystkie zielone. Listki podłużnie lancetowate, sporadycznie owalne, zwężające się od szerszej podstawy do ostrego wierzchołka, ale z widoczną zmianą zwężenia w pobliżu wierzchołka. Listki przeważnie długości 1,5–3,5 mm do 4 mm. Brzegi blaszki zawinięte w dolnych 3/4 listka lub aż do wierzchołka, blaszka całobrzega lub z kilkoma ząbkami przy wierzchołku, wierzchołek zaostrzony do szeroko zaostrzonego. Żebro pojedyncze, kończy się wraz ze szczytem listka lub 1–4 komórki przed nim. Sporofit puszka osadzona na czerwonej secie, cylindryczna, o długości 0,8–2,2 mm, wieczko 0,3–1 mm. Perystom o 16 gładkich zębach długości 100–220 µm. Zarodniki o średnicy 14–17 µm.

Biologia i występowanie

Występuje w Ameryce Północnej (Grenlandia, Kanada, Stany Zjednoczone, Meksyk), Ameryce Centralnej, na północy Ameryki Południowej, w Europie, Azji, Afryce, Nowej Zelandii i Australii. Powszechny na terenie Brytanii i Irlandii. W Polsce podawany np. z województwa śląskiego, pasma Gorców i Bieszczadów. Gatunek kilkuletni, jednopienny. Puszki z zarodnikami dojrzewają od lata do jesieni (czerwiec – wrzesień). W Brytanii sporogony często występują, wytwarzane są także w Polsce. Gatunek cienioznośny, mezofilny, słabo kalcyfilny. Rośnie na glebie, humusie naskalnym i skałach (wapień, dolomit, gips, krzemionka), korze drzew, kamieniach i betonowych murkach i słupach. Występuje na osłoniętych, lekko zacienionych miejscach, sporadycznie spotykany na pniach i korzeniach drzew w strefach zalewowych strumieni i rzek. Rośnie w tundrze, na łąkach górskich, urwiskach, obszarach zalesionych i podmokłych, w zbiorowiskach przypotokowych na obrzeżach strumieni i jezior oraz w zbiorowiskach ruderalnych. Występuje na wysokościach 20–3800 m n.p.m., w Gorcach do 1280 m n.p.m.

Gatunek został wpisany w 2011 r. na czerwoną listę mchów województwa śląskiego z kategorią zagrożenia „LC” (najmniejszej troski). W Czechach w 2005 r. również nadano mu kategorię „LC”. Stanowiska tego gatunku występują na obszarach chronionych Gorczańskiego Parku Narodowego oraz Bieszczadzkiego Parku Narodowego.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 00:15:12]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62838214. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Bryoerythrophyllum recurvirostrum (ang.). W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-03-19].
B.B. Goffinet B.B., W.R.W.R. Buck W.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2017-03-19] (ang.).
Adam Stebel, Barbara Fojcik, Henryk Klama, Jan Żarnowiec. Czerwona lista mszaków województwa śląskiego - The Red List of Threatened Bryophytes of Silesian Voivodship. „Czerwone listy wybranych grup grzybów i roślin województwa śląskiego”. 2, 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska. ISSN 427-9142 (pol.). [dostęp 2017-03-19].
Bryoerythrophyllum recurvirostrum. W: Mosses and Liverworts of Britain and Ireland - a field guide. Ian Atherton, Sam Bosanquet, Mark Lawley (red.). Wyd. I. British Bryological Society, 2010, s. 442. ISBN 978-0-9561310-1-0. [dostęp 2017-03-19]. (ang.)
Bryoerythrophyllum recurvirostrum (ang.). W: Flora of North America Vol. 27 [on-line]. [dostęp 2017-03-19].
Adam Stebel, Paweł Czarnota. Wykaz mchów pasma Gorców w polskich Karpatach Zachodnich. List of mosses of the Gorce range in the Polish Western Carpathians. „Ochrona Beskidów Zachodnich”. 4, s. 7–25, 2012.
Jan Żarnowiec, Adam Stebel: Mchy polskich Bieszczadów Zachodnich i Bieszczadzkiego Parku Narodowego - stan poznania, ekologia, zagrożenia. Wyd. I. Ustrzyki Dolne, Bielsko-Biała: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Ustrzykach Dolnych, Instytut Ochrony i Inżynierii Środowiska Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, 2014, seria: Monografie Bieszczadzkie. Tom XVI. ISBN 978-83-88505-49-2.