Róża labradorska (Rosa blanda Aiton) – gatunek krzewu należący do rodziny różowatych. Zasięg obejmuje północno-wschodnią część Ameryki Północnej, na zachodzie po Terytoria Północno-Zachodnie i Saskatchewan w Kanadzie oraz Dakotę Północną i Kolorado w Stanach Zjednoczonych. Południowa granica zasięgu biegnie od Kolorado poprzez Missouri, Wirginię Zachodnią, po Nowy Jork i Connecticut. Do Europy został sprowadzony w 1773 i jako introdukowany rośnie w Europie Środkowej – w krajach bałtyckich, Polsce, Austrii i na Węgrzech. W Polsce gatunek ten odnotowany został po raz pierwszy w uprawie w 1817 w ogrodzie Stanisława Wodzickiego w Niedźwiedziu pod Krakowem, kolejna introdukcja nastąpiła w drugiej połowie XX wieku. Współcześnie określany jest jako zadomowiony kenofit, wkraczający do zbiorowisk półnaturalnych.
Nanofanerofit. W naturze rośnie w zaroślach, na skrajach lasów i łąk, wzdłuż brzegów strumieni, rowów i rzek, na wydmach, miedzach i na terenach skalistych, na glebach piaszczystych i żwirowych. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 01:15:02]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62840514. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.