Wirtualny atlas roślin: Erynus alpejski / Erinus alpinus

Erynus alpejski (Erinus alpinus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Występuje w Alpach oraz w północnej Afryce. Naturalizuje się też gdzieniegdzie poza rejonem rodzimego występowania.

Pokrój roślina poduszkowa tworząca zwarte poduszki o wysokości zaledwie do 4 cm. Łodyga wzniesiona, owłosiona, na ogół nierozgałęziona, o wysokości do 15 cm. Liście krótkoogonkowe, łopatkowate, grubo ząbkowane. Tworzą przyziemne rozetki. Liści łodygowe podługowate, wyrastające skrętolegle. Wszystkie są z rzadka owłosione. Kwiaty przeważnie różowe, o średnicy do 8 mm zebrane w kilkukwiatowe grono w górnej części łodygi. Kwiaty promieniste, o 5 wyciętych sercowato na szczycie płatkach, kielich 5-działkowy, zrośnięty tylko u nasady.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie bardzo obficie w maju–czerwcu. Wytwarza bardzo dużo nasion i na ogół w ogródku samorzutnie się rozsiewa. W swoim naturalnym środowisku rośnie w szczelinach skalnych, piargach i na murawach, na ogół na podłożu wapiennym. Rośnie w miejscach suchych, głębokimi korzeniami wnikając w szczeliny i gruz skalny.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 21:50:49]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986989. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.