Wirtualny atlas roślin: Psiząb liliowy / Erythronium dens-canis

Psiząb liliowy (Erythronium dens-canis L.) – gatunek rośliny z rodziny liliowatych (Liliaceae). Występuje w chłodniejszych rejonach południowej Europy (m.in. na wapiennych terenach Płaskowyżu Murańskiego i Krasu Słowacko-Węgierskiego).

Łodyga lekko pochylona, barwy purpurowej, pojedyncza. Wyrasta z podziemnej, wieloletniej cebuli okrytej łuską, mającą kształt psich zębów. Cebula mateczna tworzy cebulki przybyszowe. Liście długości do 15 cm, sinozielone, ozdobione wzorem z purpurowych plamek, lancetowate i całobrzegie, odziomkowe, usychające kilka tygodni po kwitnieniu. Kwiaty sześciopłatkowe, barwy liliowej, purpurowej lub białej, rozwijające się na przełomie kwietnia i maja, osadzone na łodydze. Płatki odwinięte do góry. Owoce torebka.

Biologia i występowanie

Rośnie w żyznych i prześwietlonych lasach liściastych, także na trawiastych polanach i cienistych łąkach. W górach do wysokości 1700 m (wyżej u odmian). Wymagania ma podobne jak większość psizębów.

Roślina uprawna: Sposób uprawy: wegetatywnie: z cebul. Co roku psiząb liliowy tworzy nowe cebule. We wrześniu rośliny wykopujemy i oddzielamy od cebul matecznych cebulki przybyszowe. Sadzimy je od razu w ziemię sposobem podanym tutaj. Sztuka kulinarna: Cebule tego gatunku były gotowane z mlekiem przez nadwołżańskich Kozaków; dodawano je także do rosołu.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 21:54:11]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986174. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.