Jodła numidyjska (Abies numidica) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Występuje endemicznie w Algierii w Górach Babor, w okolicach szczytu Djebel Babor, będącego najwyższym szczytem Atlasu Tellskiego. Krytycznie zagrożony wyginięciem.
Jodła numidyjska to średnie do dużego drzewo wiecznie zielone, dorastające do wysokości 20-35 m i średnicy pnia 1 m. Igły nieznacznie spłaszczone, ciemnozielone i połyskliwe, długość wynosi 1,5-2,5 cm, szerokość 2-3 mm a grubość 1 mm. Na wierzchniej stronie białozielone aparaty szparkowe. Igły na końcu zaostrzone lub o kształcie ściętym. Szyszki barwy niebieskozielonej, z fioletowym lub różowym odcieniem; dojrzałe są brązowe. Ich długość wynosi 10-20 cm, szerokość ok. 4 cm; na każdej szyszce 150-200 łusek, każda zawiera dwa uskrzydlone nasionka.
Gatunek endemiczny dla Algierii; występuje w klimacie śródziemnomorskim na wysokości 1800-2004 m n.p.m. Suma rocznych opadów na terenie występowania wynosi 1500-2000 mm, jest to głównie śnieg. Lata są gorące i suche. Gatunek ściśle powiązany z jodłą hiszpańską (Abies pinsapo).
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 00:02:08]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62830977. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.