Cedr atlaski Cedrus atlantica

Cedr atlaski (Cedrus atlantica) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Występuje naturalnie w północno-zachodniej Afryce w górach Atlas. Największy kompleks lasów z cedrem atlaskim w Europie, o powierzchni ok. 800 ha (sztucznie sadzonych, głównie w latach 60. XIX w.), rośnie na zboczach masywu Mont Ventoux w południowej Francji.

Pokrój rozłożyste drzewo osiągające 25-50 m wysokości. Liście igły niebieskozielone po 30-40 w pęczkach. Kwiatostany męskie-żółtobrązowe kotki, żeńskie-zielone, jajowate szyszeczki. Kwitnie w miesiącach wrzesień – październik. Szyszki jasnobrunatne, długości do 7 cm, na wierzchołku wgłębione.

Sadzony jako drzewo parkowe. Udaje się na luźnych, wapiennych, ciepłych glebach. Cenione jest także drewno cedru, trwałe, o pięknej barwie i korzennym zapachu. W starożytności budowano z niego świątynie, statki i sarkofagi.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:39:35]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72333602. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.