Bawełna indyjska (Gossypium herbaceum L.) – gatunek roślin z rodziny ślazowatych. Rośnie dziko w Afryce (Mozambik, Zimbabwe, Botswana, Namibia, Południowa Afryka, Suazi), ponadto jest uprawiana w innych krajach afrykańskich i w niektórych państwach Azji (Indie, Afganistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Chiny).
Roślina włóknodajna, używana do wytwarzania włókna zwanego bawełną. Otrzymuje się je z długich włosków otaczających nasiona. Po raz pierwszy zaczęto uprawiać ten gatunek bawełny około 500 lat p.n.e. w Indiach, do których dostała się ona z Persji. Później jej uprawa rozpowszechniła się także w Palestynie i innych rejonach. W Biblii wymieniona jest tylko raz, w Księdze Estery (1,6), gdzie określona jest hebrajskim słowem karpas. W Egipcie rozpoczęto ją uprawiać dopiero w czasach Imperium Rzymskiego. Do wytwarzania bawełny wykorzystuje się tylko długie włoski. Z włosków krótkich, zwanych podwłosiem, wytwarza się papier. W krajach o ciepłym klimacie jest uprawiana również jako roślina ozdobna. Po raz pierwszy zaczęto ją w Indiach uprawiać właśnie w celach ozdobnych, później dopiero jako roślinę włókienniczą. Z nasion otrzymuje się olej, zarówno jadalny, jak i techniczny. Wytłoki pozostałe po tłoczeniu oleju są wartościową paszą dla zwierząt. Z łodygi otrzymuje się włókna, z których wytwarza się powrozy.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:35:53]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987452. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.