Helicodiceros muscivorus (L.f.) Engl. in A.DC & A.C.P.de Candolle – gatunek rośliny, należący do monotypowego rodzaju Helicodiceros, z plemienia Areae w rodzinie obrazkowatych, endemiczny dla Balearów, Korsyki i Sardynii. Z uwagi na ciekawe liście i kwiatostany rośliny z tego gatunku uprawiane są jako ozdobne rośliny pokojowe i ogrodowe oraz jako ciekawostki w ogrodach botanicznych.
Rozwój Bylina, geofit. Bulwy rozwijają się głęboko wśród skał. Rośliny rozpoczynają okres wegetacyjny na przełomie stycznia i lutego, wyrastając przez szczeliny i pęknięcia skalne. Kwiatostan tworzy się na przełomie kwietnia i maja; z uwagi na swój rozmiar płoży się na skale. Jesienią części naziemne obumierają, a roślina wchodzi w stan spoczynku. Na dzień przed kwitnieniem kwiatostan rośliny lekko się rozluźnia, otwierając się całkowicie pierwszej nocy kwitnienia. Kolory pochwy są bardzo żywe, włoski podniesione, a wyrostek kolby przylega płasko do pochwy. Po wschodzie słońca pierwszego dnia kwitnienia kwiatostan zaczyna wydzielać bardzo silny odór przypominający ptasią padlinę (określany także jako zapach gnijących ryb, odchodów i kosza na śmieci), a temperatura wyrostka i kwiatów męskich podnosi się o około 10° – 15 °C powyżej temperatury powietrza. Kiedy słońce zaczyna bezpośrednio oświetlać kwiatostany, przyciągają do niego muchy z rodziny plujkowatych (przede wszystkim mucha plujka i Lucilia regalis) oraz zgniłówkowatych. Owady te lądują na pochwie, a część z nich przechodzi do podgrzanej komory w dolnej części kwiatostanu, gdzie zostaje uwięziona, z uwagi na wzniesione włoski zakrywające drogę wyjścia z komory. Jeżeli owady pokryte są pyłkiem innych roślin tego gatunku, zapylają kwiaty żeńskie. O poranku drugiego dnia kwitnienia kwiaty żeńskie stają się nieaktywne, a roślina wypuszcza pyłek, obsypując nim uwięzione w komorze muchy. Kwiatostan pozostaje otwarty, jego temperatura spada, pochwa zaczyna odstawać od wyrostka kolby, a włoski opadają, co pozwala odlecieć uwięzionym owadom. W kolejnych dniach brzegi pochwy zwijają się do góry, tworząc korytko wokół wyrostka, kolory kwiatostanu blakną, a roślina przestaje wydzielać zapach. Następnie zarówno pochwa, jak i wyrostek więdną. Maksymalny współczynnik oddechowy kwiatów męskich w czasie termogenezy, wynoszący 0,82 μmol CO2 s-1 g-1, może być najwyższym zarejestrowanym dla tkanek roślinnych. Roślina potrafi podnieść temperaturę kwiatostanu do 45 °C, a więc podobnej do temperatury mięśni owadów w trakcie lotu. Siedlisko Skaliste zbocza i klify na brzegu morza, na wysokości 25 – 250 m n.p.m. Prawie zawsze występują w pobliżu kolonii mew. Muchy związane z tymi koloniami są głównymi zapylaczami tych roślin. Genetyka Liczba chromosomów 2n = 56.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:39:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=73021002. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.