Opuncja figowa Opuntia ficus-indica

Opuncja figowa (Opuntia ficus-indica) – gatunek opuncji pochodzący z Meksyku, lecz uprawiany również w wielu innych krajach o ciepłym klimacie, także w południowej Europie. Łatwo przystosowuje się do różnych warunków glebowych. Aztekowie uważali ją za roślinę świętą i wykorzystywali do różnych celów. Pierwsze owoce, dotarły do Europy prawdopodobnie już pod koniec XV w. po powrocie wyprawy Krzysztofa Kolumba. Stąd używana do tej pory nazwa ficus indica (figa indyjska).

Pokrój sukulent osiągający wysokość nawet do 5 metrów. Pokryta woskowatą skórką, i kolcami o długości 1-2 cm, stanowiącymi ochronę przed nadmiernym parowaniem i zwierzętami. Kwiaty pojawiają się u roślin powyżej 1 roku, na częściach bardziej wystawionych na działanie słońca. Owoce żółte poprzez pomarańczowe do czerwonych, z wieloma nasionami, pokryte drobnymi wypustkami. Pierwsze owoce są okrągłe, późniejsze bardziej wydłużone.

Owoce słodkie i soczyste spożywane są na surowo, zawierają wiele składników, zwłaszcza wapń, fosfor i witaminę C. Do produkcji soków, przetworów, galaretek, itp. Młode części rośliny mają zastosowanie medyczne, stosowane w medycynie ludowej do okładów. W Meksyku z pasożytujących na opuncji Dactylopius coccus otrzymuje się ceniony karminowy barwnik. Wykorzystuje się do produkcji kremów nawilżających, mydeł i innych kosmetyków. Do produkcji środków klejących i papieru.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:54:24]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987064. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • do kostki (0 < x < 15 cm)

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.