Wirtualny atlas roślin: Pinus edulis / Pinus edulis

Pinus edulis Engelm. – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Występuje w USA (Arizona, Kalifornia, Kolorado, Nowy Meksyk, Oklahoma, Teksas, Utah, Wyoming) i Meksyku (Chihuahua).

Pokrój krzew lub drzewo o koronie stożkowatej, zaokrąglonej i gęstej. Liście igły osadzone po 2 na krótkopędach, rzadko po 1 lub 3, wygięte ku szczytowi gałązki. Osiągają 2–4 cm długości, 1–1,5 mm grubości. Pień osiąga 21 m wysokości, 60 cm średnicy. Kora czerwonobrązowa, nieregularnie spękana. Gałęzie utrzymują się na pniu czasem aż do jego podstawy. Szyszki szyszki męskie żółtawe do czerwono-brązowych. Szyszki żeńskie jajowate, po otwarciu prawie kuliste, o średnicy (3,5)4(5) cm, żywiczne. Nasiona brązowe, o długości 10–15 mm, bez skrzydełek.

Biologia i występowanie

Drzewo wiecznie zielone, wiatropylne, jednopienne. Szyszki nasienne dojrzewają w ciągu 2 lat od zapylenia, uwalniają nasiona i opadają wkrótce potem. Jedna wiązka przewodząca w liściu. Igły pozostają na drzewie przez 4–6 lat. Siewki wykształcają do 24 liścieni. Występuje na suchych górskich zboczach, na wysokości 1500–2100 m n.p.m., sporadycznie spotykana do 2700 m.. Spośród sosen z podsekcji Cembroides, tworzących lasy sosnowe na zachodzie Ameryki Północnej, zajmuje stosunkowo najchłodniejsze i najbardziej wilgotne tereny. Towarzyszą jej przedstawiciele rodzaju jałowiec (Juniperus). Lasy te zajmują ok. 14,9 milionów hektarów łącznie na terenie Arizony, Kolorado, Nowego Meksyku u Utah. Na suchych stanowiskach Pinus edulis ustępuje jałowcom i pustynnym zaroślom, na wilgotnych innym drzewom leśnym, np. Pinus ponderosa. Występuje także w lasach, w których dominują: Pinus aristata, Pseudotsuga menziesii var. glauca, Juniperus scopulorum, Pinus ponderosa subsp. scopulorum, Cupressus arizonica, Quercus spp. Nasiona są duże i bez skrzydełek, więc nie mogą być rozsiewane przez wiatr. Roznoszą je ptaki, głównie orzechówka popielata (Nucifraga columbiana), modrosójka czarnogłowa (Cyanocitta stelleri), Aphelocoma ultramarina i Gymnorhinus cyanocephalus. Ptaki gromadzą duże ilości nasion zakopując je w schowkach w ziemi, jako zapas pożywienia na zimę. Część kryjówek nie zostaje wykorzystana i z nasion mogą wyrosnąć nowe drzewa. Pinus edulis jest razem z P. monophylla głównym gospodarzem rośliny pasożytniczej Arceuthobium divaricatum (pasożyt pędowy). Zainfekowane są głównie populacje w Arizonie, Kolorado, Nowym Meksyku, Teksasie i Utah.

Roślina jadalna Jadalne nasiona zbierane są przez rdzennych Amerykanów, czasem sprzedawane na lokalnym rynku. Surowiec drzewny Drewno wykorzystywane było jako budulec, obecnie jako drewno na opał.

Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych, ale przyznała mu kategorię zagrożenia LC (least concern), uznając go za gatunek najmniejszej troski, o niskim ryzyku wymarcia. Klasyfikację tę utrzymano w kolejnym wydaniu księgi w 2013 roku.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:17:44]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327816. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.