Jeżyna wcinanolistna (Rubus laciniatus Willd.) – gatunek z rodziny różowatych (Rosaceae). Jest blisko spokrewniony, a w niektórych ujęciach uważany za tożsamy z jeżyną smukłokolcową R. nemoralis, co potwierdzać ma m.in. występowanie form pośrednich. Takson po raz pierwszy opisany został w Phytografii Leonarda Plukeneta w 1691 roku. Rozprzestrzeniany był w Europie jako roślina uprawna, a jego popularność wzrosła po uzyskaniu odmian bezkolcowych (rozmnażanych wegetatywnie – rośliny potomne uzyskane z nasion mają kolce). Gatunek zawleczony został także do Ameryki Północnej, gdzie rośnie też jako dziczejący. W Polsce jeżyna ta znana jest od 1859, ale częściej rejestrowana jest dopiero od drugiej połowy XX wieku. Występuje coraz bardziej się rozpowszechniając w zachodniej części kraju – we wschodniej przemarza. Jest to jeden z bardziej charakterystycznych i wyróżniających się gatunków jeżyn – wyraźnie odmienny z powodu silnie wcinanych liści. Owoce są słodkie i jadalne. Owoce, korzenie i pędy wykorzystywane są także w ziołolecznictwie.
Nanofanerofit. Kwitnie od lipca (czasem od czerwca) do sierpnia, rzadziej do września lub nawet października. Pędy kwiatostanowe rozwijają się na pędach dwuletnich, które po owocowaniu zwykle zamierają. Rośnie w lasach liściastych i mieszanych, zwłaszcza na ich obrzeżach lub w widnych drzewostanach, poza tym także na nieużytkach, przydrożach i w miejscach skalistych. Owoce są chętnie zjadane przez liczne ssaki i ptaki, przyczyniające się do rozsiewania gatunku. Liście i młode pędy są także zjadane przez liczne gatunki zwierząt, w tym także przez owce, mniej chętnie przez bydło. Zarośla tego gatunku stanowią też schronienie dla licznych gatunków zwierząt.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 01:16:01]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62842586. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.