Wirtualny atlas roślin: Zawilec żółty / Anemone ranunculoides

Zawilec żółty (Anemone ranunculoides L.) – gatunek byliny należący do rodziny jaskrowatych. Występuje w stanie dzikim w całej niemal Europie oraz na Zakaukaziu w Azji. W Polsce pospolity na całym niżu, ale występuje rzadziej od zawilca gajowego.

Pokrój roślina wieloletnia wysokości 10-20 cm z pojedynczą, nierozgałęzioną łodygą. Liście odziomkowe nie pojawiają się do okresu kwitnienia, niekiedy brak ich zupełnie. Liście łodygowe trzy, ustawione okółkowo, trójdzielne aż do nasady z odcinkami 3-wrębnymi i grubo ząbkowanymi. Kwiaty z okółka liści szczytowych wystają dwa, rzadziej jeden żółty kwiat. Płatki, w liczbie 5-6, od spodu słabo owłosione. Liczne słupki i pręciki. Owoce owłosione, szorstkie niełupki, tworzące zwisający owoc zbiorowy.

Biologia i występowanie

Bylina, geofit ryzomowy. Kwitnie od marca do maja. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie, zapylany jest przez owady, głównie błonkówki, ale może być również samopylny. Nie posiada miodników, ale wytwarza dużo pyłku. Kwiaty w czasie dnia obracają się za słońcem, w nocy i w czasie złej pogody zamykają się. Siedlisko: łęgi, wilgotne lasy liściaste i mieszane, wilgotne zarośla, gleby gliniaste. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Fagetalia sylvaticae. Cała roślina jest lekko trująca. Jak wszystkie jaskrowate, wytwarza trujący glikozyd ranunkulinę o piekącym smaku. Działa ona drażniąco na błony śluzowe i skórę, powoduje mdłości, biegunki, krwawienia i podrażnienia skóry. W stanie surowym trujący jest również dla zwierząt, ale po wysuszeniu traci własności trujące i może być zjadany w sianie przez bydło domowe. Tworzy mieszańce z zawilcem gajowym.

Roślina ozdobna, przydatna do obsadzania słonecznych skarp, tarasów oraz kamienistych rabat. Kwitnie przez długi okres od wiosny do wczesnego lata. Bez problemu znosi zimę. Najlepiej rośnie na podłożu próchnicznym, o odczynie zasadowym i zasobnym w wodę. Można go rozmnażać z nasion, które wysiewa się zaraz po zbiorze, lub przez podział kłącza późną jesienią lub bardzo wczesną wiosną.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:29:44]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985730. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.