Wirtualny atlas roślin: Pęczyna węzłobaldachowa / Apium nodiflorum

Pęczyna węzłobaldachowa, selery węzłobaldachowe (Helosciadium nodiflorum (L.) W.D.J. Koch) – gatunek roślin należący do rodziny selerowatych. Występuje w Europie i Afryce wokół Morza Śródziemnego, w Europie zachodniej, południowo-zachodniej Azji i Ameryce. W Polsce jest krytycznie rzadki, znane jest jedno tylko jego stanowisko (Królów w województwie lubuskim).

Łodyga dołem pokładająca się, górą wzniesiona, rozgałęziona, o wysokości do 90 cm. W węzłach zakorzenia się. Liście ulistnienie skrętoległe. Liście pojedynczo-pierzasto złożone o siedzących, jajowatych lub lancetowatych odcinkach z karbowanymi brzegami. Kwiaty zebrane w baldach złożony składający się z kilku baldaszków. Mają 5 – 7 błoniasto obrzeżonych pokrywek. Baldach jest prawie siedzący z 1 lub 2 pokrywami. Kwiaty drobne, o białych płatkach korony i zielonym kielichu z niewyraźnymi ząbkami. Owoc żeberkowane, kuliste lub elipsoidalne rozłupki.

Biologia i występowanie

Hydrofit, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do września. W jedynym miejscu swojego występowania w Polsce rośnie w rowie odwadniającym, wśród niskiego szuwaru, na powierzchni kilkunastu m². Liczba chromosomów 2n=22.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-12-04 00:07:39]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=68872738. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.