Aster nowoangielski (Symphyotrichum novae-angliae (L.) G.L. Nesom) – gatunek byliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej (północne, wschodnie i środkowe Stany Zjednoczone, środkowa i wschodnia Kanada). Został rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna i rośnie zdziczały w strefie umiarkowanej Eurazji od Francji po Rosyjski Daleki Wschód. W Polsce ma status gatunku już zadomowionego (kenofit), spotykany jest w całym kraju, zwłaszcza jednak w pasie wyżyn, na pogórzu i w okolicach Poznania.
Bylina kwitnąca w swoim rodzimym zasięgu od sierpnia października, rzadziej do listopada, w Polsce zwykle od września do listopada. Rośnie w miejscach otwartych, wilgotnych lub mokrych, na glebach żyznych. Spotykana jest na łąkach, prerii, mokradłach, w zaroślach i na skrajach lasów, wzdłuż przydroży i przytorzy.
Gatunek jest uprawiany jako roślina ozdobna w licznych odmianach ozdobnych o różnych kolorach kwiatów. Odmiany te wytwarzają zwykle duże i ciężkie koszyczki kwiatowe, roślina wymaga więc w okresie kwitnienia podparcia. Wśród późno kwitnących odmian występują m.in. 'Harrington Pink' o czysto różowych kwiatach (odmiana odporna na mączniaka), 'September Ruby' o jasnoczerwonych kwiatach. Rośliny w Polsce w pełni mrozoodporne (strefy mrozoodporności 4-9). Wymagają żyznej gleby i pełnego słońca.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-31 09:37:32]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=75192535. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.