Berberys Julianny Berberis julianae

Berberys Julianny (Berberis julianae) – gatunek zimozielonego krzewu z rodziny berberysowatych. Pochodzi z Azji (ojczyzną są środkowe Chiny).

Pokrój dorasta do 2,5 m wysokości (w klimacie środkowoeuropejskim do 1,5 m wysokości) i 1,2 m szerokości. Liście pojedyncze 6 cm wąsko eliptyczne i piłkowane na brzegach, ciernie trójdzielne. Kwiaty są żółte zebrane w groniaste kwiatostany. Kwitnie od maja do czerwca. Owoce jagody, wydłużone, o długości do około 8 mm, barwy ciemnogranatowej, pokryte sinawym nalotem woskowym.

Gatunek sadzony jako roślina ozdobna. Odporny na zanieczyszczenia powietrza i mrozy (najbardziej odporny na mróz pośród zimozielonych gatunków berberysów, strefa mrozoodporności 6b), dobrze regeneruje. Rośnie najlepiej na stanowiskach słonecznych lub półcienistych i odsłoniętych od wiatru. Wymaga żyznych gleb, dostatecznie wilgotnych i przepuszczalnych (źle rośnie na glebach ciężkich i zimnych).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:57:27]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327373. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
      • czerwiec
    • barwa kwiatów
      • płatki żółte
    • kwiatostan
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
      • liście eliptyczne
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • mięsiste
        • jagoda
  • ogólne
    • krzew
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa