Wirtualny atlas roślin: Turzyca tunikowa / Carex appropinquata

Turzyca tunikowa (Carex appropinquata Schumach) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. Występuje na niżu.

Pokrój gęstokępkowa roślina o wysokości 30–60(100) cm. Łodyga prostowzniesiona, o szorstkich krawędziach w górnej części i nieco dłuższa od liści. W dolnej części pokryta jest czarnymi włóknami pochodzącymi ze starych pochew. Liście rynienkowate, nagie, przeważnie żółtawoozielone o szerokości 1–3 mm. Przysadki kwiatowe mają jajowato–lancetowaty kształt, są ostro zakończone i brunatne z jaśniejszym brzegiem. Kwiaty zebrane w przerywaną, wąską i luźną wiechę o długości do 4 cm i szerokości do 1 cm. Wiecha ma wzniesione gałązki i składa się z wąskojajowatych, obupłciowych kłosów. Szczytowe kwiaty w tych kłoskach to kwiaty pręcikowe. Pęcherzyki mają średnicę do 3 mm, są brunatne i obustronnie wypukłe (od wewnątrz mniej). Posiadają 9–11 żeberek i na szczycie 2–zębny dzióbek. Słupki z 2 znamionami.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie do maja do czerwca. Jest wiatropylna, nasiona rozsiewane są przez wiatr i wodę. Występuje na bagnach, niskich torfowiskach i w szuwarach. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion i Ass. Caricetum appropinquatae. Liczba chromosomów 2n= 64.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 20:04:21]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51826896. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-27].
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.