Łodyga roślina wytwarza nieliczne, wzniesione i gładkie łodygi o wysokości 5–30 cm. Kłącze długie, bardzo cienkie, z rozłogami.
Liście krótsze od łodyg, szydlaste, rynienkowate, o szerokości do 1 mm.
Kwiaty zebrane w jeden szczytowy kłos bez podsadek. Na żeńskich kłosach kwiaty i owoce gęsto upakowane. Przysadki trwałe, szerokojajowate, o długości 3–4 mm, koloru czerwonobrunatnego z białym rąbkiem. Pęcherzyki jajowate z krótkim dzióbkiem, dłuższe od przysadek. Po dojrzeniu ich szczyty zagięte są w górę. Kwiaty żeńskie z jednym słupkiem o dwóch znamionach wychylających się z pęcherzyka. Kwiaty męskie z trzema pręcikami, o podłużnych, tępych, jasnobrązowych podsadkach dorastających do 3 mm długości i 1 mm szerokości.
Owoce zebrane w owocostan złożony z orzeszków zamkniętych w pęcherzykach. Orzeszki elipsoidalnie soczewkowate, obustronnie zaostrzone, o rozmiarach 1,5 na 1 mm.
Biologia i występowanie
Występuje w Azji (na Syberii i Ałtaju) i w Europie. W Polsce występuje w rozproszeniu na terenie całego kraju. Największe skupienie stanowisk znajduje się na Pojezierzu Pomorskim i Mazurskim oraz Dolnym i Górnym Śląsku. Rzadziej spotykany na Nizinie Mazowieckiej i w południowo-wschodnich regionach kraju. W Karpatach występuje tylko w ich części zachodniej: na Działach Orawskich, w Gorcach, w Rowie Podtatrzańskim i na Pogórzu Spisko-Gubałowskim. Bylina, geofit ryzomowy. Rośnie na torfowiskach wysokich i przejściowych, na glebach o dużej ilości substancji organicznej. Roślina dwupienna (rzadko jednopienna), kwitnie w kwietniu i maju. Gatunek charakterystyczny dla O/All. Caricetalia davallianae i Ass. Valeriano-Caricetum. Liczba chromosomów 2n = 52. Tworzy mieszańce z turzycą brunatną (Carex brunnescens), t. Davalla (C. davalliana), t. gwiazdkowatą (C. echinata), t. siwą (C. canescens) i t. torfową (C. heleonastes).
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 00:54:33]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62823970. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Multico Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 249, seria: Flora Polski. ISBN 978-83-7073-248-6.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- The Plant List. [dostęp 2017-03-22].
- Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].
- Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ogólne
- częściowa ochrona gatunkowa
- status gatunku we florze Polski
- takson rodzimy lub trwale zadomowiony
- Czerwona Lista Roślin Naczyniowych w Polsce
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- forma życiowa wg Raunkiæra
- siedlisko
- gatunek charakterystyczny dla
- O. Caricetalia davallianae Br.-Bl. 1949 żyzne niskoturzycowe torfowiska niskie
- Ass. Valeriano-Caricetum flavae Pawł. (1949 n.n.) 1960 żyzna młaka górska