Turzyca skalna Carex rupestris

Pokrój roślina trwała, wysokości 5–15 cm. tworząca darnie. Łodyga wzniesiona, tępo trójkanciasta, w górnej części szorstka. Wyrasta z długiego kłącza. Liście starsze pochwy liściowe czerwono brązowe. Blaszki 1–2 mm szerokości, płaskie lub z grzbietem, po brzegach szorstkie, sztywne, na wierzchołku łukowato zgięte. Kwiaty kwiatostan z jednym wąskim kłosem wierzchołkowym długości 10–15 mm. Górne kwiaty w kłosie męskie, dolne (3–6) żeńskie. Przysadki kwiatów żeńskich jajowate, tępe, 3,5 mm długości, czerwonobrązowe. Słupek o 3 znamionach. Owoce trójkanciaste orzeszki w pęcherzykach krótszych od przysadek, jajowatych, tępo trójkanciastych, z bardzo krótkim dzióbkiem, 2,5–4 mm długości, słabo unerwionych, zielonych lub brązowych.

Biologia i występowanie

Występuje na półkuli północnej, wokółbiegunowo na rozproszonych stanowiskach w tundrze i górach Ameryki Północnej, Azji i Europy. W Europie występuje w Islandii i północnych regionach Wysp Brytyjskich, na Półwyspie Skandynawskim, w Pirenajach, Alpach, Apeninach, górach Półwyspu Bałkańskiego i Karpatach. W Polsce występuje tylko w Bieszczadach Zachodnich na trzech stanowiskach: dwa znajdują się na Bukowym Berdzie, jedno na Krzemieniu. Bylina, hemikryptofit, roślina jednopienna. Jest wybitnie światłolubna. Kwitnie od czerwca do lipca. Zasiedla naskalne murawy piętra alpejskiego. Liczba chromosomów 2n = ok. 50-52.