Wirtualny atlas roślin: Turzyca skalna / Carex rupestris

Turzyca skalna (Carex rupestris L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych.

Pokrój roślina trwała, wysokości 5–15 cm. tworząca darnie. Łodyga wzniesiona, tępo trójkanciasta, w górnej części szorstka. Wyrasta z długiego kłącza. Liście starsze pochwy liściowe czerwono brązowe. Blaszki 1–2 mm szerokości, płaskie lub z grzbietem, po brzegach szorstkie, sztywne, na wierzchołku łukowato zgięte. Kwiaty kwiatostan z jednym wąskim kłosem wierzchołkowym długości 10–15mm. Górne kwiaty w kłosie męskie, dolne (3–6) żeńskie. Plewy kwiatów żeńskich jajowate, tępe, 3,5 mm długości, czerwonobrązowe. Pęcherzyki krótsze od plew, jajowate, tępo trójkanciaste, z bardzo krótkim dzióbkiem, 2,5–4 mm długości, słabo unerwione, zielone lub brązowe. Słupek o 3 znamionach. Owoce trójkanciaste orzeszki.

Biologia i występowanie

Występuje na półkuli północnej, wokółbiegunowo na rozproszonych stanowiskach w tundrze i górach Ameryki Północnej, Azji i Europy. W Europie występuje w Islandii i północnych regionach Wysp Brytyjskich, na Półwyspie Skandynawskim, w Pirenajach, Alpach, Apeninach, górach Półwyspu Bałkańskiego i Karpatach. W Polsce występuje tylko w Bieszczadach Zachodnich na trzech stanowiskach: dwa znajdują się na Bukowym Berdzie, jedno na Krzemieniu.
Bylina, hemikryptofit, roślina jednopienna. Jest wybitnie światłolubna. Kwitnie od czerwca do lipca. Zasiedla naskalne murawy piętra alpejskiego. Liczba chromosomów 2n = ok. 50-52.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 20:10:32]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51795876. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-09-07].
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
The Plant List. [dostęp 2017-03-22].
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland : a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Grau, Kremer, Möseler, Rambold, Triebel: Graser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.