Wirtualny atlas roślin: Pszonacznik wschodni / Conringia orientalis

Pszonacznik wschodni (Conringia orientalis) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Rośnie dziko w północnej Afryce, na znacznej części Azji (Azja Zachodnia, Środkowa, Kaukaz) i w Europie, poza tym został zawleczony do Ameryki. W polskiej florze jest archeofitem. Występuje w południowej części Polski. Na wielu stanowiskach prawdopodobnie wyginął. Na początku XXI wieku opisywany był jako liczny między Puławami a Sandomierzem oraz między Klonowem a Dosłońcem.

Łodyga wzniesiona, ulistniona, naga, o wysokości 15-65 cm. Liście nagie, sinozielone, owoszczone, podłużnie jajowate, całobrzegie, zaokrąglone na końcach, siedzące i swoją sercowatą nasadą obejmujące łodygę. Kwiaty o średnicy do 15 mm, zebrane w szczytowe grono. Cztery działki kielicha osiągają ok. 7 mm długości, przy czym para działek zewnętrznych ma nasadę nieco rozdętą. Płatki korony osiągają do 12 mm długości i są żółtawe. Owoc odstające skośnie ku górze łuszczyny na szypułkach do 1 cm. Sam owoc ma 9–10 cm długości i 2 mm grubości i jest czworogroniasty. Zwieńczony jest grubym i długim na ok. 2 mm dzióbkiem. Klapy z pojedynczą wiązką przewodzącą. Nasiona mają długość do 2,2 mm.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Roślina segetalna. Rośnie na polach w uprawach zbożowych na rędzinach wytworzonych na wapieniach. Gatunek charakterystyczny dla zespołu Caucalido-Scandicetum. Kwitnie od maja do czerwca. Liczba chromosomów 2n = 14.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 00:27:47]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62831047. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-09-20] (ang.).
Władysław Szafer (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. III. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1927, s. 184.
Taxon: Conringia orientalis (ang.). W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-09-22].
Conringia orientalis (L.) Dumort.. W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2013-09-22].