Wirtualny atlas roślin: Pępawa wielkokwiatowa / Crepis conyzifolia

Pępawa wielkokwiatowa (Crepis conyzifolia (Gouan) A. Kern.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.

Łodyga wzniesiona, rozgałęziona, o wysokości 20-60 cm. Pod ziemią krótkie i kolczaste kłącze. Liście dolne mają podłużnie lancetowaty kształt, a ich nasady zwężają się w szeroki ogonek, liście środkowe obejmują łodygę szeroką nasadą. Wszystkie są miękko i gruczołowato owłosione. Kwiaty wszystkie są języczkowate, zebrane w 2-5, wyjątkowo do 8 koszyczków o odstających listkach okrywy. Kwiaty żółte, zaopatrzone w śnieżnobiały i giętki puch kielichowy. Owoc niełupki z 20 żeberkami, górą zwężające się i bez dzióbka (lub z bardzo krótkim dzióbkiem).

Biologia i występowanie

Występuje w południowej, południowo-wschodniej i środkowej Europie oraz w Turcji i Gruzji. Występuje w górach: w Alpach, Pirenejach, górach Półwyspu Bałkańskiego i dawnej Jugosławii oraz w Karpatach. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu i występuje tylko w Sudetach i Karpatach. Nie należy tutaj do gatunków rzadkich i nie jest ujęty w Czerwonej księdze Karpat polskich. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia, jest owadopylna. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Siedlisko: górskie łąki i polany, rumowiska skalne, zarośla. Rośnie na wilgotnym, bezwapiennym i żyznym podłożu. Występuje głównie w piętrze kosodrzewiny, rzadziej w piętrze halnym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Calamagrostion i zespołu (Ass.) Crepido-Calamagrostietum villosae. Liczba chromosomów 2n = 8 3, 4, 6.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:18:36]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62824202. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Flora Francji. [dostęp 2011-02-12].
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-06-18].
Crepis conyzifolia. [dostęp 2011-06-18].
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.