Wirtualny atlas roślin: Stulicha psia / Descurainia sophia

Stulicha psia (Descurainia sophia) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Znana też jako stulisz właściwy.

Łodyga wyprostowana, wzniesiona i zwykle rozgałęziona, krótko owłosiona. Wysokość 20-100 cm. Liście szarozielone, dwu- lub trzykrotnie pierzastosieczne z równowąsko lancetowatymi łatkami, nie szerszymi niż jeden milimetr. Liście gęsto gwiazdkowato owłosione. Kwiaty bladożółte płatki, długie na 2 milimetry, tak duże jak kielich. Czasami brak płatków. Kwiaty w gronie bez przysadek. Kwitnie od maja do lipca, czasami do września, jest owadopylna lub samopylna. Owoce wzniesiona, sierpowato zgięta łuszczyna ku górze, ok. półtora razy dłuższa od szypułki. Nasiona roznoszone są przez wiatr, a także przez ludzi i zwierzęta.

Biologia i występowanie

Rodzimy obszar występowania obejmuje Europę, znaczną część Azji oraz Algierię, Egipt, i Maroko w Afryce Północnej. Rozprzestrzenia się też gdzieniegdzie poza rejonem swojego rodzimego występowania na obszarach o umiarkowanym klimacie. W polskiej florze jest pospolitym na całym obszarze archeofitem. Roślina jednoroczna lub (czasami) dwuletnia. Siedlisko: pola, drogi, wysypiska, nasypy piaszczyste. Pospolity chwast. Jest rośliną azotolubną, dobrym wskaźnikiem gleb bogatych w azot. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Sisymbrion, Ass. Sisymbrietum sophiae. Roślina trująca - ziele zawiera glukozyd siarkocyjanianowy i w większych ilościach jest lekko trujące.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:31:40]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62816063. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 133. ISBN 83-01-00129-1.
Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Elżbieta Pytlarz: Biologiczne i ekologiczne właściwości stulichy psiej (Descurainia sophia (L.) Webb ex Prantl). Praca doktorska. Wrocław: Uniwersytet Przyrodniczy, 2017.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].