Wirtualny atlas roślin: Głodek mrzygłód / Draba aizoides

Głodek mrzygłód (Draba aizoides L.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Występuje w górach środkowej Europy. W Polsce tylko w Tatrach.

Liście równowąskie, o szerokości do 1 mm i gęsto skupione, tworzące przyziemne różyczki. Są soczyste i mają ostro zakończone wierzchołki. Obie strony blaszki liściowej są nagie, natomiast brzegi blaszki są owłosione białymi, sztywnymi i dość długimi szczecinkami. Kwiaty o żółtej barwie, zebrane po kilka na szczycie głąbików. Mają 4 płatki korony, lekko wycięte na szczytach i dwukrotnie dłuższe od działek kielicha. Wewnątrz korony jeden słupek i kilka pręcików. Pokrój niewielka roślina darniowa, osiągająca wysokość 4-15 cm. Łodyga owłosiony i wzniesiony głąbik. Owoc wielonasienne, eliptyczne i silnie spłaszczone łuszczynki o jednonerwowych łupinach. Mają długość 6-10 mm.

Biologia i występowanie

Bylina. Kwitnie od maja do czerwca. Siedlisko: szczeliny skalne, naskalne murawy. W Tatrach występuje od regla dolnego do piętra alpejskiego, głównie jednak w piętrze kosówki i alpejskim. Rośnie wyłącznie na wapiennym podłożu. Gatunek charakterystyczny dla All. Potentillion caulescentis.

Jest uprawiany jako roślina ozdobna, szczególnie nadająca się do ogrodów skalnych i do obsadzania murków. Strefy mrozoodporności 5-9. Jest łatwy w uprawie. Wymaga dobrze przepuszczalnej ziemi o odczynie zasadowym. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane jesienią (przed kiełkowaniem muszą być na mrozie) lub przez podział rozrośniętych kęp.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 20:43:25]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=54929589. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland : a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-05-13].
The Plant List. [dostęp 2017-01-11].

Przypisane cechy

	ogólne	roślina ozdobna
	ogólne	roślina użytkowa
	ogólne	bylina
	barwa kwiatów	płatki żółte
	liczba płatków	płatki cztery
	kształt blaszki	liście wąskie i wydłużone
	kształt blaszki	liście równowąske
	ulistnienie	liście owłosione
	ulistnienie	u dołu łodygi lub odziomkowe
	rodzaj owoców	łuszczyna
	wygląd łodygi	łodyga owłosiona
	szacowana wysokość łodygi	do kostki (0 < x < 15 cm)
	pora kwitnienia	maj
	pora kwitnienia	czerwiec