Ponikło kraińskie Eleocharis carniolica

Pokrój roślina tworząca kępki. Łodygi liczne, jasnozielone, 4-graniaste z kilkoma dość głębokimi bruzdami. Osiągają wysokość 10-30 (40) cm. Kwiaty drobne, skupione w pojedynczych kwiatostanach na szczycie łodygi, mających postać wąskojajowatego kłosa o długości do 13 mm. Kwiaty obupłciowe. Okwiat szczecinkowaty pozostający na owocu. Jego szczecinki mają długość (4)6-7(8) mm i dwa rzędy haczyków. Słupek ma 2, rzadko 3 znamiona. Owoc gładka i lśniąca niełupka o długości ok. 1 mm.

Biologia i występowanie

Występuje wyłącznie w Europie. Zwarty zasięg występowania obejmuje część Europy Południowej od północnych Włoch poprzez Austrię, Słowenię, Słowację, południowo-wschodnią Polskę, Węgry, Rumunię, środkową Ukrainę po wybrzeże Morza Czarnego. W Polsce znany zaledwie z pięciu stanowisk na południu. Dwa z nich znajdują się w Kotlinie Sandomierskiej (na Płaskowyżu Tarnowskim i Tarnogrodzkim), trzy w Karpatach (w Beskidzie Niskim obok rezerwatu przyrody Źródliska Jasiołki, oraz w Bieszczadach w pobliżu miejscowości Habkowce i wzdłuż drogi Solinka – Roztoki Górne). Helofit lub hydrofit, a czasami także hemikryptofit. Roślina wiatropylna, kwitnąca w okresie od maja do sierpnia. Rozmnaża się także wegetatywnie przez rozmnóżki. Rośnie w miejscach wilgotnych lub okresowo zalewanych. W Polsce odnaleziony w miejscach antropogenicznych (kałuże na drodze leśnej, rowy, piaskownia). Liczba chromosomów 2n = 20.