Ponikło błotne (Eleocharis palustris (L. Roem. & Schult.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje w Ameryce Północnej, Afryce Północnej i Makaronezji, w Europie i Azji. W Polsce występuje pospolicie w całym kraju (rzadko w górach).
Występuje w szuwarach, na brzegach wód wolno płynących i stojących. Znosi duże zmiany poziomu wody, łącznie z przejściowym wynurzeniem. Rośnie w bardzo różnych typach cieków i zbiorników, raczej eutroficznych i z mulistym dnem. Oprócz rozsiewania, rozmnaża się wegetatywnie za pomocą kłączy. Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla klasy Phragmitetea (wchodząc domieszkowo w skład różnych szuwarów) i zespołu Eleocharitetum palustris, tworząc niewielkie, zwarte, jednogatunkowe łany. Liczba chromosomów 2n=16, 38.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 21:39:18]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986497. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.