Pszonak Wittmanna Erysimum wittmannii

Pokrój roślina o wysokości 15–50 cm z pojedynczą łodygą i różyczką liści odziomkowych zachowanych w czasie kwitnienia. Cała jest szarozielona, przylegająco owłosiona krótkimi i niemal wyłącznie gwiazdkowatymi włoskami. Łodyga pojedyncza, w górnej części słabo rozgałęziona. Jest gęsto ulistniona i przylegająco owłosiona. Liście ulistnienie skrętoległe i gęste. Liście lancetowate lub równowąskie z rzadko rozmieszczonymi, ostrymi, wybitnymi ząbkami. Są owłosione gwiazdkowatymi włoskami. Kwiaty promieniste, jasnożółte, wonne, zebrane na szczycie łodygi w gęste grona. Szypułki kwiatowe o długości kielicha, lub krótsze. Płatki o długości 18–22,5 mm, znamiona słupka mniej lub bardziej dwudzielne. Działki długości 8,5–12 mm, przeważnie fioletowo nabiegłe na końcach. Owoc prosto wzniesione, równowąskie, czworograniaste łuszczyny pokryte dwudzielnymi, wrzecionowatymi włoskami przyczepionymi środkiem, o ramionach skierowanych równolegle do długości łuszczyny.

Biologia i występowanie

Rośnie w szczelinach skalnych, na wapiennych skałach i usypiskach, zarówno w miejscach słonecznych, jak i zacienionych. W Polsce rośnie w reglu dolnym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu roślinności Dendranthemo-Seslerietum. W Pieninach występuje dość licznie i nie jest zagrożony.