Wirtualny atlas roślin: Sit rozpierzchły / Juncus effusus

Sit rozpierzchły (Juncus effusus L.) – gatunek byliny z rodziny sitowatych. Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, na Australię został zawleczony. Brak go w Azji środkowej i północnej oraz w środkowej i zachodniej Afryce. W XXI w. jego nowe stanowisko odkryto nad Bajkałem. W Polsce pospolity, występuje w miejscach wilgotnych od niżu po regiel górny.

Pokrój tworzy duże, gęste kępy do 1,2 m wysokości z gęstą wiązką korzeni. Łodygi szydlaste, bezkolankowe, żywozielone, częściowo wypełnione rdzeniem (rdzeń ciągły, nieprzerywany), u nasady (poniżej poziomu gruntu) otulone łuskowatymi, brunatnymi pochwami. Łodygi są gładkie, natomiast u podobnego situ skupionego pod kwiatostanem są żeberkowane. Liście wyłącznie odziomkowe, szydlaste, podobne do łodyg. Kwiatostan wierzchotka szczytowa. Wygląda na boczną ponieważ u nasady wyrasta jako przedłużenie łodygi przysadka. Kwiat drobny, brunatny, długości 2–2,5 mm, pręcików 3–6. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoc torebka odwrotnie jajowata, wklęsła, z małym dzióbkiem na środku, błyszcząca.

Biologia i występowanie

Występuje na podmokłych łąkach i pastwiskach na glebach ciężkich i słabo przewietrzanych (poniżej 10% zawartości powietrza). Ekspansywny na siedliskach wilgotnych nazbyt intensywnie wypasanych lub wydeptywanych. Występuje często i masowo także w okrajkach torfowisk przejściowych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2020-10-18 06:44:12]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=61074233. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny Polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
Marcin Nobis, Arkadiusz Nowak, Aleksandr L. Ebel, Agnieszka Nobis, Sylwia Nowak, Polina D. Gudkova, Alla V. Verkhozina, Andrey S. Erst, Grzegorz Łazarski, Marina V. Olonova, Renata Piwowarczyk, Alexander A. Bobrov, Irina A. Khrustaleva, Vítězslav Plášek, Marina M. Silantyeva, Joanna Zalewska-Gałosz. Contribution to the flora of Asian and European countries: new national and regional vascular plant records, 3. „Acta Botanica Gallica: Botany Letters”, 2015. Société botanique de France. DOI: 10.1080/12538078.2015.1010105 (ang.).
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-11-19].
Marian Nowiński: Chwasty łąk i pastwisk. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1966.
Taxon: Juncus effusus (ang.). W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2010-11-19].