Jałowiec chiński Juniperus chinensis

Jałowiec chiński (Juniperus chinensis) – gatunek zimozielonego krzewu lub drzewa należący do rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Zasięg obejmuje Azję wschodnią od Wysp Kurylskich i Sachalinu, poprzez Wyspy Japońskie, Koreę, Mongolię i Chiny, po Mjanmę na południu. W Chinach rośnie na obszarach górskich do rzędnej 2300 m n.p.m. Popularny w uprawie, choć tylko pod postacią odmian ozdobnych, forma typowa jest rzadka w kolekcjach botanicznych.

Pokrój bardzo zmienny. Jest to duży, szybko rosnący, zimozielony krzew lub drzewo do 20 m wysokości. Liście igiełkowate i łuskowate. Igły osiągają 8–15 mm długości, są sztywne, kłujące i zebrane w okółkach po 2 lub 3. U nasady z białawym nalotem woskowym. Łuski są drobne, tępe i przylegają do pędów.

Gatunek uprawiany jako roślina ozdobna. W Europie Środkowej uprawiane są głównie odmiany krzewiaste w parkach i ogrodach.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:01:33]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985898. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • ogólne
    • drzewo
    • krzew
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • igły