Złocieniec alpejski Leucanthemopsis alpina

  1. Magnoliopsida
  2. Asterales
  3. Asteraceae
  4. Leucanthemopsis
    • Chrysanthemum alpinum alpinum
    • Chrysanthemum alpinum alpinum
    • Chrysanthemum hispanicum
    • Leucanthemopsis alpina alpina
    • Leucanthemum alpinum alpinum
    • Leucanthemum alpinum alpinum
    • Leucanthemum alpinum hispanicum
    • Leucanthemum pulveruletum
    • Pyrethrum alpinum alpinum
    • Pyrethrum alpinum cuneifolium
    • Tanacetum alpinum alpinum
    • Tanacetum alpinum alpinum

Złocieniec alpejski, wrotycz alpejski, złocień alpejski (Leucanthemopsis alpina (L.) Heywood) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje podgatunek złocieniec alpejski tatrzański (Leucanthemopsis alpina subsp. tatrae (Vierh.) Holub.) i naturalnie rośnie wyłącznie w Tatrach.

Liście liście odziomkowe pierzasto-sieczne lub pierzasto-klapowane, o blaszce zbiegającej w ogonek. Są obustronnie owłosione, lub tylko na spodniej stronie. Kwiaty na szczycie łodygi kwiatowej wyrasta jeden tylko koszyczek, swoim wyglądem niemal do złudzenia przypominający koszyczek stokrotki pospolitej. Ma średnicę 2-3,5 cm, a łuski jego okrywy są szeroko czarnobrunatno obrzeżone. Dno koszyczka jest prawie płaskie. Obrzeżenie koszyczka stanowi pojedynczy rząd kwiatów języczkowych o białych płatkach korony. Kielich w postaci błoniastego rąbka. Mają one 2-3 razy większą długość od szerokości. Pokrój tworzy luźne kępki złożone z liści tworzących przyziemną rozetkę oraz pojedynczych łodyg kwiatowych. Łodyga wzniesione, walcowate i nierozgałęziające się łodygi o wysokości 5-15 cm. Są delikatnie omszone. Łodygi kwiatowe są bardzo słabo ulistnione, jedynie w dolnej części wyrastają na nich drobne listki. Owoc niełupki z 5 cienkimi żeberkami. Mają długość ok. 3 mm i posiadają błoniasty rąbek (pochodzący z kielicha).

Biologia i występowanie


Rozwój
Bylina. Kwitnie od lipca do sierpnia. Przed rozkwitnięciem koszyczki są zwieszone, w czasie kwitnięcia łodyżka kwiatowa wyprostowuje się. Jest owadopylna lub samopylna. Nasiona rozsiewane są przez wiatr.
Siedlisko
Prawdziwie wysokogórska roślina. Występuje od piętra kosówki aż po najwyższe szczyty Tatr (Gerlach 2655 m n.
p.
m.), głównie na granitowym podłożu.
Fitosocjologia
Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Salicetalia herbaceae.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 21:33:44]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51710451. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
  • Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  • Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
  • The Plant List Leucanthemopsis alpina. [dostęp 2011-06-18].
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland : a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Przypisane cechy
ogólne bylina
barwa kwiatów płatki białe
korona kwiatu i typ kwiatostanu koszyczek
ulistnienie liście owłosione
ulistnienie u dołu łodygi lub odziomkowe
ulistnienie wcinane (wrębne, sieczne i klapowane)
ulistnienie liście pierzaste
rodzaj owoców niełupki
wygląd łodygi łodyga omszona
szacowana wysokość łodygi do kostki (0 < x < 15 cm)
pora kwitnienia lipiec
pora kwitnienia sierpień

 
×


 
Mapa występowania
Źródło: - The Global Biodiversity Information Facility, - Użytkownicy atlasu.
Dodatkowe informacje
Ostatnie zdjęcia
Ostatnie miejsca