Wirtualny atlas roślin: Lilia bulwkowata / Lilium bulbiferum

Lilia bulwkowata (Lilium bulbiferum L.) – gatunek rośliny z rodziny liliowatych. Status gatunku w polskiej florze: kenofit. Łacińska i polska nazwa gatunkowa pochodzi od bulwek wytwarzanych w kątach liści.

Łodyga pojedyncza, gruba i sztywna łodyga wyrasta z cebuli. W dobrych warunkach osiąga nawet do 100 cm wysokości, w stanie naturalnym zwykle nie przekracza 50 cm. Jest gęsto obrośnięta liśćmi, nakrapiana i owłosiona dołem. Liście wyrastają skrętolegle na łodydze. Mają lancetowaty kształt, są całobrzegie, bezogonkowe, 3-7 nerwowe. Bardzo charakterystyczną cechą jest wyrastanie w kątach tych liści bulwek – rozmnóżek. Kwiaty są to największe kwiaty wśród wszystkich dziko rosnących w Polsce roślin. Pomarańczowe kwiaty wyrastają na wierzchołku łodygi i mogą osiągać średnicę 10 cm. Na jednej roślinie może być jeden lub kilka kwiatów tworzących baldach. Każdy kwiat składa się z 6 działek, wewnątrz posiadających ciemniejsze cętki, 6 pręcików i 1 słupek. Zdarzają się łodygi bezkwiatowe. Owoc torebka.

Biologia i występowanie

Występuje wyłącznie w górach Europy: w Alpach, Karpatach Zachodnich, Sudetach i Rudawach. W Polsce w stanie naturalnym jest bardzo rzadki, za naturalne jego stanowiska uznawane są tylko te znajdujące się w Karpatach i w Kotlinie Kłodzkiej. Pozostałe stanowiska w Pieninach, Gorcach, Beskidzie Wyspowym, Beskidzie Makowskim oraz rozproszone w zachodniej i północnej części Polski są pochodzenia antropogenicznego. Znane stanowiska w Karpatach: na Pogórzu Spisko-Gubałowskim: Witów (810 m), Płazówka (860 m), Pitoniówka (1040 m), Tominów Wierch (1000 m), Gruszków Wierch (1020 m), Dzianisz (790 m), przełęcz między Ostryszem i Cyrhlicą (830 m) Kotlina Nowotarska: Podczerwone (740 m) Rozwój Bylina, geofit cebulkowy. Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przez owady. Kwiaty nie pachną, ale zwabiają owady swoim dużym, barwnym okwiatem. Mimo dużych rozmiarów odwiedzane są tylko przez nieliczne motyle: pawiki, perłowce, niepylaka apollo, i to dość rzadko. W Polsce nasiona nie zawiązują się, roślina rozmnaża się głównie wegetatywnie za pomocą bulwkowatych rozmnóżek. Bulwki te dojrzewają we wrześniu, odpadają od rośliny i zimują w ziemi. Na wiosnę wyrastają z nich nowe rośliny. Jesienią część nadziemna obumiera, ale pod ziemią przetrwają jej cebulki, z których na wiosnę wyrastają nowe pędy. Siedlisko Rośnie na brzegach łąk i pastwisk, miedzach śródpolnych, ugorach, przy drogach i na polanach śródleśnych. Genetyka Liczba chromosomów 2n= 24. Cechy fitochemiczne Roślina trująca.

Jest uprawiana, jako roślina ozdobna w licznych odmianach. W uprawie, gdzie zapewnione ma optymalne warunki rozwoju osiąga większe rozmiary i piękniejsze kwiaty, niż w warunkach naturalnych. Lubi stanowiska słoneczne i żyzne, głębokie gleby. Bardzo ważne jest wykonanie drenażu, by podłoże było przepuszczalne. Rozmnaża się przez cebule lub bulwki. Cebule sadzi się na głębokość około 10 cm.

Roślina trująca.

Lilia jest jednym z ulubionych motywów sztuki ludowej na Podhalu i Orawie. Lilia jest również częstym motywem w heraldyce i harcerstwie.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:16:52]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985824. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.