Wirtualny atlas roślin: Len trwały / Linum perenne

Len trwały (Linum perenne L.) – gatunek byliny należący do rodziny lnowatych. Występuje głównie w południowo-wschodniej i środkowej Europie, na zachodzie od Wysp Brytyjskich. W Polsce zdziczały, miejscami zadomowiony. Występuje głównie na niżu. Status gatunku w polskiej florze: kenofit, efemerofit.

Pokrój tworzy gęste kępy 60–100 cm wysokości. Cała roślina naga. Łodyga wzniesiona, cienka, górą rozgałęziająca się, naga. Liście lancetowate, zaostrzone, na brzegu szorstkie, z 1–3 nerwami, dość często niesymetryczne. Ulistnienie skrętoległe. Kwiaty błękitne, w luźnych, rozpierzchłych (zwykle w różne strony) kwiatostanach, posiadające pięć delikatnych płatków, opadających szybko po przekwitnięciu. Wewnętrzne działki tępe. Płatki o długości 15–20 mm. Szypułki kwiatowe wzniesione, dłuższe od działek. Znamię słupka główkowate. Kwitnie od czerwca do lipca. Owoc torebka o długości 6–7 mm na prosto wzniesionej lub słabo odgiętej szypułce. Brunatnego koloru i wąsko obłonione nasiona o długości ok. 4,5 mm.

Biologia i występowanie

Hemikryptofit. Rośnie na suchych zboczach, w murawach ciepłolubnych, widnych borach sosnowych, na glebach kamienistych.

Roślina ozdobna. Czasem uprawiany w ogródkach ze względu na swoje ładne kwiaty.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-30 05:32:54]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=75087664. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.