Wirtualny atlas roślin: Pszeniec leśny / Melampyrum sylvaticum

Pszeniec leśny (Melampyrum sylvaticum) – gatunek rośliny należący do rodziny zarazowatych. W Sudetach i Karpatach dość pospolity, na niżu rzadki (występuje na Pojezierzu Kaszubskim i w okolicach Warszawy).

Łodyga wzniesiona, wiotka i słabo rozgałęziająca się. Owłosiona krótkimi włoskami wyrastającymi w dwóch rzędach. Liście krótkoogonkowe, lancetowate lub równowąskolancetowate, o zaostrzonych końcach. Podobne do liści i zielone przysadki są całobrzegie (czasami posiadają jeden ząbek) i mają zwężone nasady. Mają bladozielony kolor. Kwiaty grzbieciste, wzniesione, wyrastające pojedynczo w nasadach liści, tworzące luźne grono. Złocistożółta korona o zgiętej nieco rurce ma długość 6–10 mm i jest szeroko rozwarta. Jej dolna warga jest odgięta silnie w dół. Warga górna jest silnie wysklepiona i na brzegu silnie owłosiona. Kielich równy długością rurce korony, lub nawet dłuższy, zrosły, o lancetowatych i odgiętych ząbkach.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Jest półpasożytem, czerpiącym ssawkami od innych roślin wodę z solami mineralnymi. Kwitnie od czerwca do września. Siedlisko: lasy i obrzeża lasów, torfowiska. W górach występuje do piętra kosówki. Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Vaccinio-Piceetalia i Ass. Calamagrostio villosae-Piceetum. Roślina trująca. Liczba chromosomów 2n= 18.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:39:35]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986450. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.