Fiołek mokradłowy Viola persicifolia

Łodyga delikatna, rozgałęziająca się, wzniesiona i przeważnie naga (co najwyżej pokryta rzadkimi i krótkimi włoskami). Wysokość 5–25 cm. Łodyga ulistniona. Liście o kształcie lancetowatym, lub słabo sercowatym, na nieco oskrzydlonych ogonkach. Ząbkowane przylistki na środkowych liściach są zwykle dwukrotnie krótsze od ogonka liściowego, na górnych liściach równe długości ogonka. Roślina nie wytwarza liści różyczkowych u nasady łodygi. Kwiaty drobne, białe. Działki kielicha ostre i niejednakowej wielkości. Płatki korony zwykle z fioletowymi żyłkami. Boczne płatki odchylone w dół i nie nakrywają płatków górnych. Ostroga zielonkawego koloru, długości 2–3 mm i wygięta. Słupek z nagą szyjką i nie zgrubiałą w górnej części. Owoc torebka z bardzo drobnymi nasionami.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwiaty często płone. Roślina kwitnie od maja do lipca. Występuje na mokrych łąkach, torfowiskach, aluwiach. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Violo-Cnidietum dubii.