Wirtualny atlas roślin: Manna jadalna / Glyceria fluitans

Manna jadalna (Glyceria fluitans) – gatunek byliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w całej Europie, a poza tym w Maroku, Turcji i Turkmenistanie. Introdukowana została poza tym na oba kontynenty amerykańskie, Syberię, Tasmanię i do Nowej Zelandii. W Polsce jest pospolita. Ma niewielkie znaczenie użytkowe.

Pokrój trawa średniowysoka, luźnokępkowa z rozłogami podziemnymi i nadziemnymi. Pędy pokładające się i zakorzeniające się w węzłach. Łodyga źdźbło o wysokości do 120 cm (rzadko 150 cm). Liście pochwy liściowe nagie, bruzdowane i zamknięte. Języczek liściowy zakończony spiczasto, od 5 mm długości na dole, do 15 mm w górnej części łodygi. Blaszka liściowa o szerokości 3–10 mm i długości 5–25 cm (na pędach wegetatywnych dłuższa), bruzdkowana, szorstka, kapturkowato zakończona. Kwiaty skupione w wiechę podwójną, bardzo wąską, jednostronną. Kłoski 7–15-kwiatowe. Kwitnie od maja do października.

Biologia i występowanie

Występuje na mokrych, żyznych łąkach, na zamulonych brzegach rzek, na obrzeżach płytkich zbiorników wodnych, cieków, w rozlewiskach.

Zielonka nie nadaje się dla zwierząt, gdyż zawiera cyjanowodór. Jako pasza może być używana w formie kiszonki po minimum 3 miesięcznym kiszeniu. Jest wykorzystywana jako ściółka.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-30 00:07:22]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=73632318. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.