Wirtualny atlas roślin: Kostrzewa nibydalmacka / Festuca pseudodalmatica

Kostrzewa nibydalmacka (Festuca pseudodalmatica Lam.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje od Europy środkowej na zachodzie po umiarkowaną część Azji na wschodzie. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim; rośnie tylko w Bramie Krakowskiej i na Wyżynie Miechowskiej.

Liście dłuższe niż połowa długości źdźbła, szorstkie, owoszczone, o grubości 0,4-0,8 mm. W przekroju poprzecznym pięć wiązek przewodzących oraz pięć pasm sklerenchymy zbudowanych z 2-10 warstw komórek. Kwiaty zebrane w 4-8-kwiatowe, sinozielone, owoszczone kłoski o długości 6,5-8 mm, te z kolei zebrane w luźną wiechę o długości 5-11 cm. Plewy nagie. Plewki dolne szydlastolancetowate, z ością o długości ⅓-½ długości plewki. Łodyga źdźbło do 60 cm długości. Owoc ziarniak.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych. Kwitnie w maju i czerwcu.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2019-04-23 12:27:33]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=56498252. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2016-03-16].
Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.