Perłówka siedmiogrodzka Melica transsilvanica

Perłówka siedmiogrodzka (Melica transsilvanica Schur) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wiechlinowatych.

Pokrój trawa kępkowa. Łodyga szorstkie źdźbło okryte u nasady brunatnymi pochwami liściowymi. Liście pochwy liściowe miękko owłosione. Języczek liściowy podługowaty, ostry, do 2,5 mm długości. Kwiaty zebrane w 1-3-kwiatowe kłoski, te z kolei zebrane w gęstą, kłosokształtną wiechę o szorstkiej osi. Plewa dolna podłużnie jajowata, zaostrzona, gładka, szersza i krótsza od górnej. Plewa górna lancetowata, szorstko kropeczkowana. Plewka dolna pierwszego kwiatu w kłosku owłosiona na brzegu.

Biologia i występowanie

Występuje w strefie umiarkowanej Europy i Azji od Francji po Mongolię. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, w Karpatach i Sudetach. Bylina, hemikryptofit. Rośnie na zboczach, skałach i w widnych lasach. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Gatunek charakterystyczny muraw kserotermicznych ze związku Seslerio-Festucion duriusculae.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-30 09:36:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=73627251. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kłos
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga szorstka
  • ogólne
    • roślina chroniona
    • bylina
    • trawa