Wirtualny atlas roślin: Trzcinnik lancetowaty / Calamagrostis canescens

Trzcinnik lancetowaty (Calamagrostis canescens (Weber) Roth) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Takson w Polsce rodzimy.

Pokrój żywozielona trawa luźnokępkowa, naga, nieowłosiona. Tworzy trwałe darnie, zakorzenia się głęboko i wytwarza podziemne rozłogi. Łodygi źdźbła, dorastające z kwiatostanem do wysokości 1,2 m, sztywne, wzniesione, w kolankach rozgałęzione, górą zwisające o delikatnych, niekiedy falisto powyginanych gałązkach z równomiernie rozmieszczonymi kłoskami. W części środkowej i górnej źdźbło rozgałęzia się. Liście płaskie, jasnozielone lub zielone o długości od 15 do 40 cm, bez ostróg, wąskie o szerokości od 3 do 6 mm, gęsto żeberkowane, sztywne, na brzegach obustronnie szorstkie, krótko owłosione, spodem błyszczące, niekiedy rynienkowato zwinięte. Języczek od 2 do 4 mm długi, nieraz poprzerywany. Kwiaty zebrane w luźne, wiotkie wiechy o długości do 30 cm, górą zwisająca, wąska. Kłoski jednokwiatowe, wąskie, lancetowate, zwykle ciemnofioletowe, rzadziej żółtawe. Plewki skórzaste, dolna plewka krótsza lub niemal równa długością plew, 3-5-nerwowa, u jej podstawy wyrastają długie jedwabiste włoski, służące do rozsiewania z wiatrem ziarniaków, środkowy nerw plewki dolnej przechodzi zwykle w ość. Ość tylko nieznacznie dłuższa od kłoska. Pylniki koloru ciemnofioletowego wytwarzają dużą ilość pyłku. Owoce ziarniaki.

Biologia i występowanie

Zasięg gatunku obejmuje niemal całą Europę (z wyjątkiem południowych i północnych krańców), Azję Mniejszą i rejon Kaukazu oraz północną Azję. W Polsce gatunek rodzimy, pospolity głównie na niżu w zagłębieniach o utrudnionym odpływie, na mokrych glebach torfowych i torfowo-mineralnych. Rozwój Bylina, autotrof, hemikryptofit — pączki zimujące znajdują się na poziomie ziemi. Kwitnie w czerwcu. Kwiaty są wiatropylne. Owocuje w lipcu. Roślina mrozoodporna. Siedlisko Występuje na podmokłych łąkach, torfowiskach, w lasach z olszą czarną i zaroślach szerokolistnych wierzb z udziałem olszy, na glebach obojętnych, mokrych, umiarkowanie ubogich. Preferuje stanowiska umiarkowanie zacienione do lekko zacienionych, umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. W ostatnim dziesięcioleciu obserwuje się przynajmniej lokalnie spadek liczby stanowisk oraz wyraźny ubytek liczebności osobników na stanowiskach. Jest gatunkiem ekspansywnym, bardzo żywotnym i rozrasta się bardzo szybko na glebach mokrych, tworząc jednogatunkowe rozległe połacie, wypiera inne naturalne zbiorowiska roślinne. Za sprawą silnie rosnących rozłogów zagłusza inne gatunki. W leśnictwie traktowany jako uciążliwy chwast w uprawach leśnych. Gatunek neutralny wobec kontynentalizmu. Fitosocjologia W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny (Ch.) dla zbiorowisk olsów i zarośli łozowych z klasy (Cl.) Alnetea glutinosae.

Ze względu na głęboki system korzeniowy oraz liczne rozłogi podziemne, nadaje się do tworzenia roślinnych zabezpieczeń przed erozją wodną. Kwiatostany używane są w zdobnictwie i do suchych bukietów. Roślina ozdobna w ogrodach naturalistycznych, stosowana w miejscach zacienionych i wilgotnych. Może być także sadzona nad zbiornikami wodnymi.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:11:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72208436. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.